Als friet mayonaise ontmoet – Een kleurrijk verhaal over identiteit, humor en Friese wijsheid

Beste Johan, vorige week zat ik, zoals gewoonlijk, met een zak friet op schoot en een ongezonde dosis nieuwsgierigheid naar Vandaag Inside te kijken. En daar was jij, met je gebruikelijke mix van humor en scherpte, de Nederlandse televisie weer op zijn kop zettend.

Maar deze keer, beste Johan, moet ik je even aanspreken, want er is iets wat me dwarszit.

Terwijl ik mijn frietjes doopte in een tsunami van mayonaise, hoorde ik jouw opmerking over onze Friese vriend, Habtamu Emke de Hoop. „Hij is toch geen Fries, kom op zeg”, zei je, alsof het spreken van de Friese taal een soort exclusieve club is waar alleen de gelukkigen toegang toe hebben.

Maar laten we eens een stapje terug doen, Johan, en het over kaas hebben. Nederland staat bekend om zijn diversiteit en tolerantie, toch? Dus waarom zouden we Habtamu, een trotse Fries met Friese wortels dieper dan de grachten van Amsterdam, dat recht ontzeggen? Laten we niet vergeten dat Fries zijn niet alleen gaat over waar je geboren bent, maar over wie je bent en wat je koestert.

Racisme meegemaakt

Als een Marokkaanse Nederlander – of, als je het andersom wilt bekijken, een Nederlandse Marokkaan – heb ik helaas racisme meegemaakt in mijn leven. Eerst werd ik gezien als buitenlander, daarna als gastarbeider, vervolgens als allochtoon en nu als nieuwe Nederlander. Het is iets waar ik helaas aan gewend ben geraakt en waarvoor ik immuun ben geworden. Maar wat me nu echt raakt, Johan, is hoe het spreken van Fries tot uitsluiting kan leiden, zelfs in ons diverse Nederland.

In het Friese dorp Wommels groeide Habtamu Emke de Hoop op, geboren in het bruisende Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië, waar de geur van koffie en avontuur in de lucht hangt. Als een waar geschenk uit het land van de Rastafari, werd hij op de leeftijd van acht maanden geadopteerd door een warm Fries stel, nadat hij als baby te vondeling was gelegd in een café. Ondanks deze ongewone start in het leven, navigeerde hij zich moeiteloos door de Friese weilanden en werd hij later zelfs het jongste raadslid van Súdwest-Fryslân. Als kers op de taart stond hij ook nog voor de camera als presentator van het televisieprogramma Het Klokhuis, waar hij jong en oud betoverde met zijn charme en Friese nuchterheid.

Krachtige wapens

Met een knipoog naar het leven en een grote glimlach op zijn gezicht, bewijst Habtamu dat een beetje humor en zelfspot de krachtigste wapens zijn tegen vooroordelen en beperkingen. Zijn veelzijdigheid en vastberadenheid zijn een inspiratie voor velen, en zijn verhaal benadrukt dat afkomst geen beperkingen hoeft te zijn, maar eerder een bron van kracht en diversiteit. In een tijd waarin gelijkheid en inclusie belangrijker zijn dan ooit, staat Habtamu symbool voor de mogelijkheden die voor ons allemaal liggen, ongeacht onze achtergrond.

Laten we een voorbeeld nemen aan onze Friese held, Habtamu Emke de Hoop, en laten zien dat echte kaaskoppen niet verdeeld worden door grenzen of vooroordelen, maar verenigd worden door de smaak van gelijkheid en begrip. Dus laten we de klompen uit het vet halen, de Friese vlaggen hijsen en samen een feestmaal houden waar iedereen welkom is, ongeacht waar ze vandaan komen of wat ze spreken.

Smaak toevoegen

Want laten we eerlijk zijn, Johan, in een land waar kaas de echte held is, is er genoeg plek voor iedereen om zijn stem te laten horen en zijn smaak toe te voegen aan het heerlijke gerecht dat Nederland heet.

Laten we samen proosten op een Nederland waar iedereen zich thuis voelt, waar diversiteit wordt gevierd en waar we allemaal kunnen genieten van een lekker frietje met een flinke klodder mayo. Want uiteindelijk, Johan, is dat waar het leven echt om draait: lekker eten, goed gezelschap, en een beetje Friese wijsheid.

Met vriendelijke groet,

Abdelilah Amraoui

Reacties