Wangedrag

Kortsluiting kun je het eigenlijk niet meer noemen. Deze term insinueert immers iets van medische oorzaak waar je even niets aan kunt doen. Structureel, notoir wangedrag komt dichter in de buurt.

Oussama Tannane liet, bij wéér een andere club in deze nog prille competitie, maar weer eens duidelijk van zich horen. Met de nadruk op horen. Een overtreding op hem werd door de scheidsrechter anders beoordeeld, waarna Tannane zich verbaal compleet verloor en in een muisstil stadion een ordinaire tirade afstak richting de scheidsrechter. Zijn dreigende loopje en glimmende rij witte tanden als weerzinwekkende roofdierachtige details. Een onthutsend tafereel uit een betaald voetbalwedstrijd wat bij menigeen weer het beeld én stempel ‘verziekt’ oproept. Beweegredenen, oorzaak of Tannane’s eigen mening zijn al lang niet meer relevant. Onvoorwaardelijke afkeuring en dito sanctionering is de enige oplossing om de lijn van imagoschade voor de voetballerij niet nog meer neerwaarts te laten gaan. Des te stuitender was de reactie achteraf van medespeler Remko Pasveer. De 36-jarige ‘vader’ Pasveer had voor de camera de fluwelen handschoentjes van de allerbeste kwaliteit aangetrokken en kwam in zijn veroordeling niet verder dan het meest voorzichtige ‘dat Oussama dit misschien beter niet had kunnen doen’. Alle jonge kinderen voor de TV achterlatend met het beeld dat dit gedrag blijkbaar zo ernstig nog niet was. Vaderlijk corrigerend en duidelijk afkeurende reacties passen al heel lang niet meer in de binnenskamers houdende en liefst verdoezelende voetbalwereld.

Kampioen matennaaien

Ook Dusan Tadic van Ajax  had weer eens zijn dag. De Amsterdamse stervoetballer lijkt de aanvoerdersband steeds meer te dragen als dé kampioen matennaaien en onbetwiste leider in het klassement ‘onsportief gedrag’. Het is de continue stroom aan vervelende trekjes, gebaartjes en gezichtsuitdrukkingen die de Servische komediant al jaren tot één van de meest irritante spelers maakt. Zondag was het weer zover. Bij een voorzet van hem raakte de bal het lichaam van Heerenveen-speler Floranus. Waar twaalf camera’s, twee VAR-scheidsrechters en scheidsrechter Kuipers in eigen persoon in pak hem beet veertig beelden en evenzovele herhalingen mogelijk een verméénde handsbal zagen, constateerde Tadic dat blijkbaar direct. Met een uitdrukking op zijn gezicht waarmee hij het bloed onder je nagels vandaan haalt, wees hij opgefokt naar zijn hand als teken voor de strafschop. Het gebaartje voor het geven van een gele of rode kaart voor de arme Floranus ontbrak er deze keer nog aan. Gewoon de bal pakken voor een hoekschop is aan Tadic niet besteed. Primair denkt en handelt hij in veel situaties in onsportief eigenbelang ten koste van alles en iedereen die het verkwanselde betaald voetbal nog een beetje leuk maken. Ook hier is het blijkbaar niemand gelukt hem dit walgelijke gedrag af te leren.

In de categorie slechte verliezers manifesteerde Steven Berghuis zich na de wedstrijd op respectloze wijze tegenover de verslaggever op TV. Duidelijk slecht gehumeurd door het puntverlies tegen laagvlieger Sparta vond Berghuis het nodig om, tegen beter weten in, op vragen te antwoorden met: ‘O ja? Is dat zo? Hoe bedoel je?’ Op werkelijk kinderachtige wijze liet de aanvoerder de meest eenvoudige vragen opnieuw stellen omdat meneer blijkbaar geen zin had in argumentatie voor persoonlijk en collectief falen. Net zo goed wangedrag, maar dan in subtiele, geslepen vorm.