Ik wil jou niet missen..

Ik rij over de A1 naar je toe. Er is niemand waar ik liever naartoe ga op dit moment. Wanneer ik ben aangekomen zie ik de hal met alle briefjes met gebeden en wensen en wanneer ik jou kamer binnenkom zit je rechtop in je bed, je begroet me met een glimlach. Je ziet er goed uit vandaag. Je hebt je gezicht geschoren en jezelf opgefrist, niets verraad jou ziekte.

Ik geef je een kus op je wang en vertel je dat ik soep voor je heb gemaakt met veel groente. Je had eigenlijk al net gegeten, maar omdat je zo lief en respectvol bent zeg je: " Ik zit eigenlijk vol, maar ik wil je soep proeven’.

Ik steun half op de vensterbank terwijl ik naar je kijk hoe je je soep slurpt. Ondertussen vertel je dat de Imam van de moskee van Slotervaart is geweest en dat hij een goede man is en je vertelt over het eten van het ziekenhuis. Dat er een menu is en dat het eten best wel meevalt.

Het is oudejaarsdag 2017, vanavond komt ons broertje bij je slapen. Ik zie dat je hoop hebt voor de toekomst en ik deel deze hoop. Wanneer ik terugrijd naar huis bekruipt mij een gevoel een angst. Ik wil zo vaak mogelijk naar je toe, jou nooit missen…

Mijn angst van toen is nu waarheid..
Je bent nooit ouder geworden dan 46 jaar, vandaag zou je 48 jaar geworden zijn. Voor mij ben je elke dag jarig, want in mijn herinnering leef je voort.