Mannen en hun hormonen

Erwin Troost 13 apr 2019

Ik was laatst onderweg met een mooie vriendin en haar fantastische dochters. Ik genoot van hun verbondenheid. Ieder moment nam ik intens in mij op. Dit was een gelukkige ervaring. En besefte mij dat de dochters jonger waren dan de laatste keer dat ik een vrouw lief heb gehad. Dit klinkt verkeerd, maar de laatste keer dat ik iemand liefhad en de hoop had vader te worden.

Vijftien jaar geleden raakte mijn toenmalige vriendin zwanger. Ik kocht boeken over vaderschap, richtte de babykamer in en was ontzettend trots. We kregen een miskraam. Ze zeggen dat je alles moet hebben meegemaakt in je leven. Maar dit is de enige kraam die je kan missen en niet op de markt wil hebben.

Mijn lieve vriendin verliet me. Ik helemaal emo en zo. Janken. Tien jaar later sprak ik mijn ex weer. Ik vertelde haar hoe ik er aan onderdoor was gegaan. Zij vond het vreemd dat mannen dit hadden. Het is een verlengde fantoompijn. Je zaad komt uit je pik, maar er groeit niets uit. Een soort moestuinplantje van de Appie. Ik heb geen kind op deze wereld gezet.

Ik zal nooit wakker worden met een lach dat ik iemand naar school mag brengen, verveeld langs de voetballijn staan, dansen met een kleine Erwinnetoo of iemand die met mij kinderliedjes zingt. En dat ik over mezelf vertel en foto’s laat zien. En dat we daarom schaterlachen. Ik krijg nooit een knuffel voor het slapen gaan.

Ineens krijg ik een kaart van mijn ex-vriendin. Billy is geboren. Een transgender. Ja, dat weten ze nu al. In mijn hoofd weet ik niet welke emotie te plaatsen. Woede, jaloezie, blijdschap, vliegende stoelen? Natuurlijk gun ik haar dat geluk. Het is pas haar derde kind. En minutenlang staarde ik door een zwart gat. Ik heb daar geen foto’s van. Maar ik heb een moeder en een vader. En ik houd van ze. Maar nooit heb ik een klein armpje, lieve beentjes of een klein bonkend hartje mogen vasthouden. Iets dat ik vast mocht houden en los mag laten op deze wereld.

Er zijn vele vlinders op deze wereld, maar je mag ze niet aanraken. Daar mag je naar kijken en gelukkig mee zijn als er één op je pad komt. Gisteren zag ik twee kinderen en moeder danste met ze.

En mijn mama, ik houd van je.
Jouw zoon is een beetje vreemd. Hij werd een man zonder ooit papa te zijn.