Hersenspinsels

De Metro. Het blijft een wonderlijk fenomeen, honderden mensen als kuddedieren opeengepakt in een lange smalle ruimte. Een ieder verzonken in zijn of haar eigen wereldje, hobbelend van station naar station. Ik kijk om me heen en neem het tafereeltje in me op.

Links naast me staat een jonge knul een boek te lezen. Onverstoorbaar leest hij door, ondanks dat mensen zich links en rechts langs hem heen wurmen om in- of uit te stappen. Ik kan de titel van het boek niet zien, alleen de gele kaft, maar ik ben wél nieuwsgierig. Want als je je totaal niet bewust bent van alle drukte om je heen, dan móét het haast wel een spannend boek zijn!

Schuin voor me staat een jong meisje, ik schat haar een jaar of 16/17. Zo zonde, een knap gezichtje maar vol gesmeerd met een dik plakkaat make-up, afschuwelijke oranje lippenstift en té dikke lange wimperextensions (inclusief lijmresten), totaal onnodig…. Lief meisje doe je masker af, je bent prachtig zoals je bent.

In de hoek bij het raam zit een vrouw, met rechts scrollend op haar mobiel, terwijl ze met links een poging aan het doen is om de jeuk aan haar voorhoofdskwabben te verhelpen via haar linker neusgat. Aan de uitgebreide en trage bewegingen waarmee ze dit doet, komt het op mij over alsof ze het gevoel heeft lekker thuis op de bank in haar eigen huiskamer te zitten, waar ze zich totaal onbespied waant.

Aan mijn rechterkant een wat oudere vrouw met dun rossig haar, warrig en plakkerig door wind en regen. Ze staat tegen het wandje naast de deuren geleund en kijkt somber voor zich uit.

Opvallend trouwens, de meeste mensen in deze metro kijken somber of chagrijnig voor zich uit. Oké, het weer is zwaar klote, de metro is veel te vol en er hangen allerlei vreemde (en nare) luchtjes maar hé, de werkdag zit erop, je bent op weg naar huis, heerlijk toch!!

De vrouw van de voorhoofdskwabben staat op om uit te stappen. Yes, eindelijk, ik kan zitten! M’n mobiel komt tevoorschijn en al snel ben ik me niet meer bewust van mijn omgeving. Net als alle andere mensen trek ik me terug in mijn eigen kleine wereldje van whatsappjes en Facebook berichtjes. Bijna thuis, fijn ♥️