Nieuwe verkeersregels?

Hoi,
Bij mijn vorige verhaal zeiden sommigen dat ik overdreef, en dat het daarom waarschijnlijk niet waargebeurd was. Nou: “Die honden waren even groot als Rotterdam”, was Inderdaad een overdrijving. Dat hebben sommigen Heel goed gezien. En over dat mijn avontuurtjes niet waargebeurd zijn kan ik alleen zeggen: Was dat maar waar. That being said, tijd om nog één van mijn ervaringen te overdrijven:

Dus ik liep op een decemberavond richting de KFC, gewoon in de buurt (Oosterflank). Op een missie voor die bucket, door weer en wind. “Sebio – Sowieso” aan het mee rappen. Ik steek netjes over bij een zebrapad. Tot nu toe niks aan de hand, vrede op aarde. En opeens hoor ik “‘Skuuuuurttt”.

Ik kijk naar rechts en zie dat er iemand met moordneigingen aan komt rijden. Maar ja ik sta al op dat zebrapad, ik ben gewoon zichtbaar. Er is geen rode stoplicht voor mij of iets dergelijks, dus ik heb gewoon voorrang. En zover ik weet heeft Willem Alexander niet de verkeersregels veranderd of zo. Dus ik ga gewoon door met oversteken, want diegene stopt wel.

Hahaha Nope, diegene rijdt gewoon Door! Plankgas!! Hoe heb je zo weinig respect voor je medemens?! Dit is toch geen GTA of Mariokart??!? Dit is toch geen Fast en Furious 9?! Zat Vin Diesel in deze auto?!

Alles ging in slow motion. Heel mijn leven flitste weer eens voorbij. En heb echt slechte keuzes gemaakt. Waarom had ik eten betaald voor die chick? We hebben daarna niet eens meer afgesproken. De auto was inmiddels bijna op mij, en ik moest een keuze maken: uit de weg springen of sterven.
Nou aangezien ik dit typ koos ik optie één. Het leek op de Matrix. Heb je ooit een Hele auto moeten ontwijken? Ik kan normaal gesproken niet eens mensen ontwijken die ik niet wil groeten. Het was eigenlijk best wel tof.

Maar oké die vrouw (ja het was een vrouw) stopte toen verderop. En ik was Zoo boos. Toen ze uitstapte wilde ik haar echt de grond in schelden, maar ik was nog in shock dus er kwam niet veel uit. Ik zag ook aan haar dat ze zelf ook in shock (of gewoon gestoord) was. Dus ik liet het. Achteraf had ik misschien om geld moeten vragen of zo, of om een knuffel, ik ben eenzaam.

Moraal van het verhaal is: I’ll die for my chicken. Of: Life is short. Of: Geef niet zomaar iedereen een rijbewijs, because they will kill you. Of whatever.

En mocht die vrouw van toen dit lezen, maak aub minimaal 100 euro over voor Post Traumatic Stress. Nu krijg ik zweet op m’n voorhoofd elke keer dat ik een auto hoor. Thanks.

Romario Rodrigues