De buurt app
Mijn telefoon blijft rinkelen. Met een schuin oog kijkt tienerdochter naar me op. ‘Sinds wanneer heeft mijn moeder zoveel vrienden’ hoor ik haar denken. 533 appjes op één dag. Dat doet zelfs zij mij niet na…
Het heeft alles te maken met de buurt-app waarbij ik me heb aangesloten, net als zo’n beetje de rest van de wijk. Want samen ben je sterker, dat is het idee erachter.
De eerste dagen was het rustig, maar vandaag komt de berichtenstroom op gang. Appjes van ene Henk. Over een foutief geparkeerde auto, waar vervolgens zes foto’s van worden geplaatst. Of iemand weet van wie die auto is, want het is nu al de zoveelste keer dat deze tegen de rijrichting in geparkeerd staat. Er reageren een paar mensen dat deze groepsapp niet voor dit soort zaken is bestemd. Daar begrijpt Henk helemaal niets van. Een heftige discussie volgt.
Omdat Henk niet zo behendig is in foutloos typen, besluit hij over te gaan op geluidsfragmenten. Met een zwaar Limburg accent verzucht hij wat er in het verleden al allemaal in de wijk is gebeurd.
Ene mevrouw J. reageert of het een idee is om ons allemaal even kort voor te stellen. Wat volgt is een nieuw geluidsfragment van Henk met zijn complete levensloop, inclusief zijn moeizame scheiding. Ene Peter complimenteert Henk vanwege zijn openheid, maar anderen blijven reageren dat dit soort berichten moeten stoppen. Alleen bij ernstige delicten of diefstal zou je de groep moeten inschakelen.
Even is het rustig, maar dan biedt Henk biedt zijn verontschuldigen aan en begint plaatjes te sturen. Van Mr. Bean met bijpassende quotes. ‘I am sorry’. Peter vindt dat tof; anderen verlaten één voor één de groep.
Enigszins verbaasd kijk ik naar het schermpje van mijn Samsung, dat zich vult met allerlei prietpraat. Een soort Utopia maar dan op je telefoon.
Uiteindelijk is een wijkagent zich ermee gaan bemoeien. De buurt-app is geprofessionaliseerd. Er komen alleen nog berichten binnen over diefstal en vernieling. Einde bericht is dit keer ook echt einde bericht. In plaats van dat deze buurt-app me een veilig gevoel geeft, denk ik slechts: vinden er zoveel inbraken in de straat plaats? Elke week weer? Soms is het beter dat je niet alles weet en je waant in de illusie van een veilige wijk, waar niets aan de hand is.
Ik vraag me echt af hoe Henk daarover denkt…