Wikileaks: Hillary’s Waterloo

Monster, kermisgast, vrouwenhater, parvenu, idioot. Superlatieven schieten te kort om de nieuw verkozen Amerikaanse president te diskwalificeren. Amerika en de rest van de wereld maakt zich op voor een catastrofe met deze kamikazepiloot aan het roer. Hoe anders was het acht jaar geleden toen de huidige president zijn intrek nam in de residentie aan 1600 Pennsylvania Avenue. Bewierookt en op voorhand heilig verklaard door zowat de hele wereld. Na de Bush-tyrannie zou grote schoonmaak worden gehouden en zouden zowel in- als extern de veranderingen al snel voel- en zichtbaar zijn. Maar heeft Obama die hooggespannen verwachtingen wel zo waargemaakt? Om maar één hoofdpijndossier te noemen: nog altijd heeft lang niet iedere inwoner van het rijkste land ter wereld een behoorlijke ziektekostenverzekering.
Lange tijd werd aangenomen dat Hillary Clinton de verkiezingen op haar sloffen zou winnen. Als geen ander is zij onderdeel van Washington’s bubble en weet zij als geen ander hoe in politiek Amerika de hazen lopen. Bovendien stond er geen tegenkandidaat van de Republikeinse partij in de startblokken die het haar moeilijk zou kunnen maken. En die excentrieke Trump was niet meer dan een figurant.
Maar hoe anders liep het. Julian Assange gaf met zijn Wikileaks de wereld een kijkje in de politieke keuken van de Clinton’s. Wat zich achter de zorgvuldig gecultiveerde façade van fatsoen en ‘political correctness’ afspeelde, ging het voorstellingsvermogen van iedere objectieve waarnemer ver te boven. Tijdens het Congresonderzoek bleek HRC te grossieren in leugens, bedrog en manipulatie, werden tienduizenden emails achtergehouden of zelfs vernietigd – inclusief de hardware -, ook nadat het Congres formeel om inzage had verzocht. De Attorney General belast met de beslissing of HRC vervolgd moest worden of niet, had nog tijdens het onderzoek een onderonsje in het vliegtuig op de startbaan met echtgenoot Bill. HRC, kampioen van de armen en misdeelden, die zich door zowat alle commerciële banken, miljoenen dollars liet betalen voor het geven van lezingen en daar een geheel ander geluid liet horen dan wat ze normaal in het openbaar verkondigde. Maar goed, volgens haar kun je als politicus heel goed naast je officiële mening er een privé-mening op nahouden. Wikileaks werd Clinton’s Waterloo.
Alle pijlen richten zich nu op Trump. Wat mij blijft verbazen is dat de handel en wandel van de vroegere First Lady kennelijk voor geen enkele Clinton-fan een probleem is.