Vrijheid

In deze eerste week van mei mogen we, zoals elk jaar, onze vrijheid weer gedenken. Maar zijn we ook werkelijk vrij? En wat betekent die vrijheid als alles wat we zeggen of doen gevoed wordt door angst of schaamte?

Wat betekent die vrijheid, als onze vrijheid de ónvrijheid wordt van een ander?

Onze samenleving ontleent haar bestaansrecht aan de vrijheid van meningsuiting in een vrije democratie. Binnen de grenzen van de wet mogen we alles zeggen wat we denken. Maar is dit ook verstandig? Zijn we werkelijk vrij als we een andere godsdienst, een andere cultuur, of een andere geaardheid openlijk te kakken zetten in cartoons en commentaren? Zijn we werkelijk vrij als we het vluchtelingenprobleem willen oplossen door iedereen terug te sturen, vaak ook nog vergezeld van de nodige verwensingen? Zijn we werkelijk vrij als we moskeeën in brand steken, wereldleiders in het openbaar beledigen met teksten waar de honden geen brood van lusten?

Decibellen

Maar ook gewoon dichter bij denken we dat onze vrijheid geen grenzen kent. In ons eigen huis, in onze eigen straat, of op het werk. Zijn we werkelijk vrij als we thuis in het gezin ons elke vierkante centimeter toe-eigenen ten koste van de ander? Zijn we werkelijk vrij als we in de zomer met onze decibellen de buren aan de andere kant van de schutting terroriseren?

Zijn we werkelijk vrij als we met slinkse machtsspelletjes onze collega’s een hak willen zetten? Onze vrijheid mag nooit de onvrijheid worden van een ander.

Misbruik van onze vrijheid maakt gebruik van ons onzuiver geweten, onzekerheid en angsten. En dan verlies je je zuiverheid en ben je een gevangene van jezelf.

Vrijheid betekent méér dan op 5 mei de vlag uithangen, meelopen in een optocht, of feest vieren in de stad. Vrijheid begint bij jezelf met het kiezen vanuit een zuiver geweten.

Reacties