De gewone man

De laatste tijd hebben de media en politiek hun mond er vol van: de “gewone man”. De gewone man zou door de media – met name door de Nederlandse Publieke Omroep – en ook door de politiek niet worden gehoord. Maar wie is die gewone man en bestaat hij wel? Ik weet het niet.

De term de “gewone man” alleen al doet mij walgen. Het heeft een vreemde smaak. Het is weer een nieuw hokje. Wie bepaalt eigenlijk wie de “gewone man” is? Geert Wilders noemt ze “Henk en Ingrid”, maar naar het idee van de PvdA is dat misschien wel Ahmed en Emma. Sommige mensen denken aan een hardwerkende laagopgeleide blanke Nederlander, maar waarschijnlijk is het plaatje van de “gewone man” voor iedereen verschillend. Bij de “gewone man” denk ikzelf – dankzij de media – aan een heteroseksuele man van middelbare leeftijd met een blanke huidskleur en een minder goed betaalde baan. In dit hokje pas ik niet wegens mijn geaardheid. Behoor ik dan automatisch niet tot de gewone man zoals ik die zie? Ben ik dan een iets minder gewone man? En Mohamed en Fatima? Zijn zij geen gewone man en vrouw?

De term “gewone man” maakt van iedereen die dat niet is een minder gewone man. Het plaatst iedereen weer in hokjes. Waar de overheid autochtoon en allochtoon afschafte, komt de media nu met een nieuw label. Naar mijn idee gaat het niet om een stereotype persoon. Ja, we hadden de onverwachte Brexit in het Verenigd Koninkrijk en de verrassende verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten. Beide ogenschijnlijk verklaarbaar door een grote – tot noch toe – onzichtbare groep ontevreden burgers. Mensen die teleurgesteld zijn in het systeem en een antigeluid willen laten horen. Maar dit zijn zeker niet alleen blanke heteroseksuele mannen.

We moeten ons afvragen of het niet belangrijker is dat iederéén in ons land zich serieus genomen voelt. Dat wij allemaal gehoord worden door de lokale en landelijke politiek? Dat iedereen zich thuis kan voelen bij de Publieke Omroep? Immers “de Nederlander bestaat niet” en – naar mijn mening – de “gewone man” dus ook niet. Laten we stoppen met het maken van labels en iedereen zo vormen dat ze er binnen passen. We zijn allemaal verschillend en dat zullen we moeten accepteren.