Stukje onzinnige tekst, waarom niet.

Soms. Ben je geprikkeld om iets te schrijven. Voor de leuk. Dan ben je geprikkeld en vraag je jezelf af waarover ‘het’ dan moet gaan. Tweede optie is dat je jezelf doodergert aan iets of iemand en direct start met typen. Dit is in ieder geval hoe ik het ervaar.

Ik bevind mij momenteel bij de eerstgenoemde optie. Dus ik dacht het volgende: laat ik gewoon starten met typen. Want dat is toch het beste? Dan kom je vanzelf ergens op. Tevergeefs, is dit niet het geval. Dus ga ik deze column dan nu eindigen? Nee, lijkt me zinloos. Net als doortypen.

Dat is wel een bijzonder onderwerp; zinnigheid. Hoewel ik vaak druk en leuk bezig ben met alles om me heen vraag ik mijzelf soms wel af hoe veel zin alles nou eigenlijk heeft. Hoe veel zin heeft het om deze tekst leuk of saai te schrijven? Hoe veel zin heeft het om het foutloos te doen? Veel, zou je aanvankelijk zeggen. Want ja, alles moet je zo goed mogelijk doen. Dat heeft de beste gevolgen. Dan doe je het dus goed. En vervolgens? Vervolgens wordt je daar in de meeste gevallen al dan niet door jezelf voor beloond. En dan, is dat fijn? Dan begint iets nieuws. Iets nieuws, wat je ook weer goed ‘moet’ doen. En aan het eind ga je dood. Net als de mensen die alles niet ‘goed’ deden.

Ik, aanvankelijk als schrijver vervolgens als lezer van voorgaande alinea, raak aan het denken van zo’n alles-behalve-vrolijke samenstelling van woorden. Vervolgens kom ik tot de conclusie dat je moet genieten van je tijd. En dat dit het beste gaat wanneer je zoveel mogelijk goed doet. Mocht je twijfelen over zinnigheid. Schrijf rustig een column zonder onderwerp.