Vadermoord en kindermishandeling

In de krant van 17 maart stonden twee kleine berichtjes onder elkaar. Het eerste bericht ging over een 21-jarige Amsterdammer die zijn vader met 28 messteken om het leven had gebracht. Eis: vijftien jaar cel. Pal daaronder een bericht over de veroordeling van een vader en stiefmoeder tot anderhalf en drie jaar celstraf wegens de mishandeling van een jongen en een meisje en het niet geven van medische hulp. De kinderen zijn jarenlang verwaarloosd, mishandeld, getreiterd en vernederd. Deze berichtjes – en vooral de combinatie van beide – roepen bij mij een veelvoud aan reacties op. Voor mij is er een duidelijk verband tussen beide voorvallen. Je vader met een mes te lijf gaan en 28 keer op hem insteken, komt niet zomaar uit de lucht vallen. Wat als die vader hem gedurende zijn kindertijd structureel heeft verwaarloosd, mishandeld, getreiterd en vernederd? Wordt daar nog wel naar gekeken als iemand 21 jaar oud is? Ik denk het niet. Iedereen roept schande over iemand die zijn vader of moeder vermoordt. Logisch; de publieke opinie wordt toch vooral gevormd door mensen die zelf ook ouder zijn. Het is een schrikbeeld; je kind dat je vermoordt vanwege wat je het vroeger hebt aangedaan. Daar wil niemand mee geconfronteerd worden, dus morele verontwaardiging alom en hoge straffen!

Er zijn inmiddels meerdere incidenten met dodelijke afloop geweest in gezinnen met kleine kinderen waarbij jeugdzorg toezicht hield, maar de kinderen niet uit huis plaatste omdat de ouders zo goed meewerkten. Achteraf begrijpen ze nooit hoe dit heeft kunnen gebeuren. Nou, ik wel. Als ouders de jeugdwerker naar de mond praten, braaf luisteren en zich hulpbehoevend opstellen, voelt de jeugdwerker zich superieur en zal zich welwillend naar de ouders opstellen, ten koste van de belangen van de kinderen! Bij mondige ouders die zich verzetten, worden de kinderen wèl uit huis geplaatst, zelfs als er geen directe indicatie voor is en ook de kinderen dit niet willen. Traumatisch voor de ouders, maar vooral voor de kinderen. Hoezo kinderbescherming?!

Ik hoop dat de jongen en het meisje goed begeleid worden en alles kunnen verwerken. Maar jeugdtrauma’s blijken vaak nogal weerbarstig. Des te schrijnender dat jeugdzorg geen reden zag om in te grijpen omdat de ouders zich coöperatief opstelden. Er is helemaal niks voor hen gedaan. Niet de kinderen, maar de ouders werden beschermd! Zou zomaar kunnen dat de jongen of het meisje over tien jaar voor de rechter staat voor de moord op hun stiefmoeder..