De jongen op het gebedskleedje

Ik sta op station Eindhoven te wachten op de trein. In mijn ooghoek zie ik een modern geklede jongen knielen op een rood gebedskleedje. Ten midden van alle drukte op het perron is deze jongen rustig aan het bidden. Plotseling bekruipt er mij een gevoel van boosheid en ik denk "hoe durft hij, na alles wat er gisteren gebeurd is in Parijs!". Om mij heen zie ik meer mensen verbaasd opkijken. Ik vraag me af of deze mensen dezelfde gedachte hebben. Een paar seconden later schrik ik behoorlijk van mijn eigen reactie.

Zoals we inmiddels allemaal weten, zijn de vreselijke terreurdaden in Parijs opgeëist door de IS. Ze gebruiken de Islam als reden voor hun daden. Hierdoor en door het nieuws van de laatste tijd, is er in mijn hoofd een automatisch verband gelegd tussen de Islam en de woorden vijand en angst. Volgens mij is dit bij meer Nederlanders het geval. Ik vind het zelf een onmogelijke taak om met zekerheid te stellen dat deze link compleet onterecht is. Ik heb me namelijk nooit verdiept in de teksten van de Koran. Wel zijn er genoeg mensen die geloven in de Islam die in vrede willen leven met niet-moslims. Zij verdienen mijn automatische reactie absoluut niet!

Waar ik met mijn hoofd gewoon niet bij kan is dat er mensen zijn op deze wereld die blijkbaar zoveel waarde hechten aan hun interpretatie van wat woorden op papier, dat ze in staat zijn om compleet onschuldige mensen te vermoorden. Hoe gebrainwasht moet je zijn om zoiets te kunnen doen?! Als woorden op papier zo veel teweeg kunnen brengen, zou ik willen dat er een verzameling woorden bestaat die maar op één manier geïnterpreteerd kan worden. Woorden die zorgen voor een wereldwijde impact met de volgende boodschap:

"Stop onmiddellijk met het uitvoeren van terreurdaden! Laat onschuldige mensen met rust. Probeer de woorden die jou tot zoiets drijven op een andere manier te interpreteren of negeer ze. Je wilt toch niet dat jouw kinderen/geliefden opgroeien terwijl de hel op aarde losbarst? Laten we de enorme hoeveelheid verspilde tijd en energie die nu wordt gestopt in het voeren van oorlog, gebruiken om deze zieke wereld weer een beetje beter te maken."

Mijn gedachten dwalen weer af naar de jongen die zijn gebedskleedje spreidde op het perron. Ik hoop uit grond van m’n hart dat deze jongen aan het bidden was voor alle slachtoffers in Parijs. Wat had ik het hem, achteraf gezien, graag even nagevraagd…