Voorjaardagskado

Tijdens de eerste voorjaarsmaanden zijn veel van mijn familieleden jarig. Moeder nodigde hen vanavond allemaal uit in het Walburgkasteel dat zich in het stadspark bevindt. Dat betekent weer een feestelijke outfit aantrekken en vooral geen foute verjaardagskado’s kopen.

We nemen plaats aan de de grote ronde tafel, brunchen la volonté en drinken een glaasje wijn te veel behalve de geheelonthouders onder ons. We lachen en vertellen anekdotes uit een ver verleden. En dan deel ik als eerste mijn kado’s uit…

Moeder schenk ik twee handgemaakte koffiekopjes, ja ze is een gebruiker van het pure spul, dus zonder de suiker. Mijn brother Tom geef ik een boek over het ontstaan van de kosmos. De introverte ingenieur bedankt me met een glimlach. En ach, mijn Waalse halfbroer Daniel, die is zoals altijd tevreden met een flesje wodka, zo vader zo zoon? Maar met mijn halfzus Catherine… daar wist ik mij even geen raad mee. Voor haar heb ik uiteindelijk een mooie foto van vader ingelijst.

Zij heeft onze ‘louche’ drankzuchtige vader dertig jaar lang gemeden. Inmiddels is my old man overleden en hebben zij het helaas nooit meer bijgelegd. En dan mijn charmante nichtje Nora? Die viert haar 25ste jaar. Ik geef haar zoals altijd cash geld, het ambitieuze Wall Street-meisje houdt immers van money money money.

Met Jazz-muziek op de achtergrond dansen wij uren onder de rode lampions. In de vijver glijden witte zwanen ons voorbij terwijl Tom familiefoto’s neemt. We keuvelen door het park, filosoferen over het leven en het mysterie van ons bestaan.

Maar als de nacht valt, hoor ik plots takken kraken, een man roept: “Hey monsieur Claude, zijn wij geen familie meer?” Het is erg donker en in het licht van de volle rosse maan zie ik een grote gestalte mijn richting afkomen. Jawel, het is de mooie blonde Xavier, mon demi-frère préférée, met zijn tweejarige kleinzoon Léon, slapend in zijn armen.

Hij komt naderbij en ik grinnik: “Mijn excuses Xavier, ik dacht dat jij met je gezin in Parijs vertoefde samen met je schoonzoon Patrick.”

“Inderdaad, Patrick is druk bezig met filmopnames nabij de Eiffeltoren. Maar ik heb vanmiddag meteen de trein genomen toen ik van jullie familiefeest hoorde.”

Ik kijk nieuwsgierig naar zijn kleinzoontje, met zijn zwarte haardos lijkt hij enorm veel op z’n vader maar hij heeft ook gelaatstrekken van mijn pa. Ik kus het kind op zijn voorhoofdje en fluister: “Bon anniversaire Léon. Als voorjaardagskado krijg je van ons allen een ticket voor Disneyland Parijs.”