ze hield voor mij het hekje open

eduard sarens 22 okt 2019

ik zat boodschappen te doen.
Toen ik na het afrekenen.
In het speelgoedboek van sinterklaas zat te kijken.
Voor mijn kleine nichtje.
Voor de laatste maanden van dit jaar.
En ik wist al wat het worden ging de liefde.
Ik wachtte te lang met mij bon voor het hekje.
En daarom ging het hekje niet meer open.
Ik deed het boek dicht om het terug te leggen.
En ik draaide mij en staarde in jouw ogen.
Je keek mij recht aan in mijn ogen terug.
Ik stond daar voor het hekje die niet open ging.
Omdat ik te lang gewacht had met mijn bon.
Concludeerde jij van mij gestaar naar jouw.
Ik stond daar met mijn brood in mijn hand.
En de bon die niks waard meer was in de andere.
En daarom stak jij je hand uit naar voren.
Om met een heel groot lazer apparaat.
Mij te beschieten waardoor het hekje open ging.
Ik bekeek jouw nog een keer aan in de ogen.
Met de vraag mag ik vertrekken.
Je knipoogde van ja vanuit je ogen.
En ik was verdwenen naar de andere kant.
De andere kant van het hekje.
Die dicht sloeg omdat ik was verdwenen.
Verdwenen met een tijger half.
Eduard.