Overhevelen en terugkoppelen

Johan Poel 18 mrt 2019

Klokslag 10:00 uur ging de telefoon. Opvallend. Niet vanwege het tijdstip maar omdat bijna niemand ons nog op onze huistelefoon belt. Een jonge stem zei Amber te heten en Amber was bijzonder blij mij thuis te treffen. Haar stem was hees en verraadde een paar te lange of te wilde nachten in het studentenleven. Of allebei.
Of het klopte dat ik klant bij Eneco was. Wat inderdaad zo was.
Het aantal telemarketeers is sinds het bel-me-niet-register fors gedaald, maar bestaande relaties mogen tóch contact opnemen. Amber en ik hadden dus een blijkbaar een relatie.
Toen ik haar bevestigde inderdaad klant bij Eneco te zijn, volgde een ingewikkeld verhaal over maandtarieven, overheveling en terugkoppeling met als blijde conclusie dat Amber met dit telefoongesprek veel geld voor me kon besparen.
Nu weet ik dat ik soms vervelend kan doen tegen telemarketeers. Zo gaf ik ooit aan een pitbullmevrouw van een of andere loterij waarbij ik stom zou zijn die hoofdprijs van 3 miljoen aan me voorbij te laten gaan, Europalaan 1 in Kaatsheuvel als adres op. (het adres van de Efteling.)
Maar Amber heeste lekker in mijn oor en ik begreep oprecht, met de beste wil van de wereld niet wat ze met haar overhevelingsplan met me van plan was. Waarna Amber haar hele verhaal over terugkoppelen en overhevelen (of was het nu overkoppelen en terughevelen?) herhaalde. Met weer als stralende conclusie dat deze deal mij tot wel vierhonderd euro per jaar kon schelen.
Mogelijk waren al mijn voorgangers bij het horen zoveel geld te kunnen besparen meteen kritiekloos om en kon Amber met haar rood gelakte nagels (stelde ik me zo voor) het scherm verder invullen en van haar provisie ‘s avonds een extra rondje prosecco geven op de jaarclub. Maar ik vertelde Amber dat ik echt serieus mijn best deed (deze keer wél) om haar verhaal te begrijpen maar dat ik ook na de herhaling werkelijk nog steeds geen flauw idee had waar ze het over had en wat ze nu precies bedoelde.
Waarna Amber mij ontboezemde: ‘Ik moet u eerlijk zeggen dat ik het zelf ook helemaal niet begrijp.’ Waarna ik Amber voorstelde dat we het beste ons gesprek dan maar moesten beëindigen. Iets waar ze volledig mee instemde. Ik meende iets van opluchting te horen. Waarna ze me erop wees aan de lijn te kunnen blijven voor het bel-me-niet-register.
En het was pas iets na tienen. Arme Amber.