Laat me met rust, mensenmens

Ken je dat? Van die dagen waarop je eindelijk weer eens een moment voor jezelf kunt pakken, en waarbij je vele plannen maakt om leuke dingen te doen met de mensen die je liefhebt. Ik kan dat niet. Zodra ik opgestaan ben, beklemt mij al een gevoel dat ik denk: vandaag wordt het ‘m niet. Vooral op dagen zoals vandaag. Als ik met mijn glazige, dichtgeknepen ogen, bedekt door de slaperigheid van een drukke week, naar buiten kijk en niets anders zie dan een grijze massa met miljoenen druppels naar beneden kletterend, dan denk ik: nee, vandaag is de bank degene die ik liefheb.

Wat ik nu allemaal vertel, voel je alleen als je iemand bent die soms ook zijn geluk kan vinden in het nietsdoen. Een luiaard spendeert gemiddeld 5.000 uur aan het hangen aan een tak. Ik voel me soms een luiaard, ”bovensteonder” hangend aan de bekleding van de door wierook doordrenkte sofa in de huiskamer. Naomi brengt de koffie wel, meer dan dat gaat er niet gebeuren.

Die vele plannen voor leuke dingen, dat is het menselijk mechanisme om op jezelf over te komen als sociaal persoon, als iemand die geluk haalt uit met mensen zijn, als een mensenmens bij ochtenddauw. Je kunt ook een mensenmens zijn wanneer je je welverdiende vrije dagen besteedt met het beklijvende gevoel dat je helemaal niemand wil zien of spreken. Het maakt een mens alleen maar nog mensenmenselijker.

Het geluid van de televisie beukt door de speakers, maar ik hoor niks. Ik ben te diep in gedachten verzonken. Gedachten over hoe hoog vliegtuigen eigenlijk vliegen, gedachten over hoe ik mijn tenen zo kan strekken, dat ik precies de televisie een tikkie zachter kan zetten, en gedachten over Jannie, de koffiedame van werk. Dit soort gedachten zijn er niet om te delen, die zijn voor jezelf, op gure dagen zoals vandaag. Waar de grijze massa nog steeds enkel water op het raam laat kletteren, en waarop mensen in dikke jassen met paraplu’s, stapvoets de guurheid doorstaan, meter voor meter, op weg naar de mensen om een mensenmens te zijn.

Niet voor mij. Niet vandaag. Misschien volgende keer.