Het laatste taboe 2.0

Onlangs schreef ik dat "te laat komen" het laatste taboe is. Daar kom ik op terug. Het achtuurjournaal op Nieuwjaarsdag vormde de basis voor deze rectificatie.

Daarin werd Pauline Krikke, burgemeester van Den Haag, geïnterviewd over de vonkenregen die in de nieuwjaarsnacht over Scheveningen trok. De autoriteiten hadden toestemming gegeven voor iets waar nooit toestemming voor gegeven had mogen worden. Het was niet de eerste keer. Waar mensen werken worden fouten gemaakt. Kleine fouten, grote fouten. Aangezien er overal in deze wereld mensen werken is het logisch dat er nogal wat missers worden begaan.

Een fout maken is tot daaraan toe; toegeven dat je fout zat blijkt een stuk lastiger.

Krikke kondigde aan te gaan "evalueren" over hoe het zover kon komen. Een veelgehoorde reactie. Evalueren is populair. Bij de Bijlmerramp zijn ze nog steeds bezig. Het geeft tijd. Je verplicht jezelf niet tot een inhoudelijke reactie en waarom zou je ook? De inhoud komt later wel, of misschien zelfs helemaal niet. Tegen de tijd dat er een verklaring komt zijn mensen het al lang weer vergeten. Wachten is een goede strategie.

Eerlijk is eerlijk: waarover moet er in het geval van Scheveningen in hemelsnaam geëvalueerd worden? Er stond een stapel pallets in de fik. Die stapel was te hoog, de wind stond verkeerd en toen ging het mis. Klaar. Next! Het had Krikke gesierd als ze gewoon even had toegegeven dat er een fout was gemaakt. "Dit hebben we totaal verkeerd ingeschat, ontzettend dom. Zal nooit meer gebeuren". Zoiets.

Nee, dit is geen poging om iemand te laten aftreden. Alsjeblieft zeg. Wat is dat toch met bewindslieden en aftreden? Altijd maar dat aftreden als het mis gaat. Wat hebben we daar nou aan? Als een politicus willens en wetens de boel loopt te flessen, ja, dan moet je lekker aftreden. In al die andere gevallen moet je je misschien eens afvragen of fouten maken niet gewoon menselijk is. Af en toe een beetje dom doen is heel gezond.

Geef het gewoon toe. Liever een beetje dom (en dat toegeven) dan urenlange evaluaties door speciaal aangestelde commissies, die onder het genot van koffiekannen en pistoletjes met ham en kaas gaan uitvogelen "hoe het nou zover heeft kunnen komen". Doe me een lol. Kom niet met rapporten met als titel "Yolo" (Haren, Project X, ene Job Cohen) als je jong was in de jaren zestig. Geef het gewoon toe: fouten maken is men-se-lijk.