De bloembakbegieter van Utrecht

Er is de laatste tijd veel te doen over de zegeningen van Facebook. Zelf ben ik pas recentelijk overstag gegaan, onder het motto: je wordt genegeerd in de familiefotosfeer als je niet meedoet. Hetzelfde had ik ooit met de smartphone: geen Whatsapp is sociale zelfmoord. Niet zo dramatisch als de echte natuurlijk, en soms ook wel lekker. De PvdA wil de Nederlander zelfs het recht geven onbereikbaar te zijn, een standpunt dat ik al jaren huldig, zij het schoorvoetend.

Als je je hiermee bezig kunt houden, heb je gelukkig veel quality time, zoals ongetwijfeld geldt voor PvdA’ers, want ondertussen vallen er ziekenhuizen om dankzij de onder Wim Kok geïnitieerde liberalisatie van de zorgsector. Maar we dwalen af. Terug naar Feestbroek, zoals mijn dochter placht te zeggen. Deze Spuit Elf van de socials is inmiddels helemaal wild van de subgroepjes, van Lou Reed-fanpages tot clubs van voormalige Utrechters die foto’s van weleer met elkaar delen.

In die laatste groep zit een zelfbenoemd ‘lopografe’, die de hele dag foto’s maakt tijdens haar wandelingen en mij daardoor kennis liet maken met een gemeentelijk plantenwatergever, benoemd om de domstedelijke bloembakken in leven te houden. Los van de eeuwige schoonheid van Utrecht is alleen de laatste vondst al voldoende om op Facebook actief te blijven, wat ze daar in Californië in mijn latere leven en daarna ook met mijn gegevens mogen doen.