Een zomerdag

De zon houdt haar adem in, duikt diep in zee
Glinsteringen verdwijnen, silhouetten verschijnen
Een zandkasteel geeft zich langzaam over aan het water
En als de vloed op zijn hoogst is, neemt het eb alle verhalen mee

De wind blaast zijn adem uit, zwiert over het zoute sop
Het strand wordt korter, de schaduwen langer
Ik vergat niet te genieten, zag wat ik wilde zien
En als ‘t licht op zijn mooist is, sla ik alle herinneringen op