K-k-k-koud!

Geschreven door: Leonie Pas

Buiten lag er sneeuw en was het waterkoud, toen het gelazer begon. De verwarming kapot! Het werd maar niet warm in huis, dus trokken we allebei een dik vest aan en peuterden we beurtelings ongerust aan de thermostaat. We vulden het waterreservoir bij, klopten en tikten bezwerend links en rechts op de cv-ketel. Toen het onaangenaam fris werd belden we de onderhoudsmonteur, redder in nood. De goede man trotseerde weer en wind en kwam pas om negen uur ’s avonds. Anderhalf uur lang deed hij zijn best, maar kreeg de cv-ketel niet aan de praat. De volgende dag moest er een installateur bij komen, zo zei hij. Sneller dan de temperatuur daalde mijn humeur tot een dieptepunt met het vooruitzicht nóg een dag langer kou te moeten lijden.

De volgende ochtend was manlief vroeg op. God weet hoe laat die installateur komt maar ik niet, dacht ik, dus nam ik uitgebreid een warm bad. Eenmaal beneden snorde de cv-ketel als vanouds. Een mysterie…. Vond manlief ook. “Snap jij dat die ketel het vanzelf weer doet?”, vroeg ik aan het ontbijt. “Als je naar zo’n monteur luistert kun je daarvan leren”, zei hij. Een mistgordijn. “Wat zei die monteur eigenlijk precies?” Even bleef het stil. “Nou, dat er niets aan de cv-ketel mankeerde.” Ik trok een vraagtekengezicht. “Maar aan de praat kreeg hij het ding niet?” “Nee, het probleem was de vloerverwarming… Daar ging hij niet over. Daarvoor moest een installateur komen.” Ik prakkeseerde even. De afgelopen dagen had ik manlief steeds met een digitaal metertje met een infrarood straaltje de vloertemperatuur zien opmeten. Ook loerde hij alsmaar op de thermometer in de voorkamer. Daar had ik niets achter gezocht. Nu wel. “En jij hebt sinds de monteur er was nergens meer aangezeten?” Weer stil. Hij weifelde. Niet echt, alleen had hij vanochtend de grondverwarming teruggezet… Ik verslikte me in een zwarte bes. “Zei je terug gezet?” Ja, hij had eventjes wat uitgeprobeerd. Om het warmer in de voorkamer te krijgen, had hij daar de vloerverwarming hoger en hem in de rest van het huis juist lager gezet. Wármer: ik verstond het goed! Hij had het natuurlijk speciaal voor mij gedaan, want ik heb het altijd koud. Ik kreeg de slappe lach. Natuurlijk schat. Uiteindelijk komen we altijd bij mij uit. Mysterie opgelost! Opluchting alom! Gelukkig nog voordat ook de installateur met gevaar voor eigen leven voor Jan met het korte naampje door de sneeuwprut moest komen opdraven.