Kikker

Waarom Kikker nooit Kikkertje werd genoemd weet niemand, maaar ik ga het je nu vertellen. Lammetje, Varkentje en Fantje waren enorm jaloers, want zij bleven altijd klein en Kikker was groot vanaf de eerste dag. Kikker had nog wel meer om trots op te zijn. Het begint bij de geboorte van Piep. Die kennen jullie allemaal en anders zul je haar vandaag leren kennen.

Piep was een heel mooi meisje. Ze was nog mooier dan alle prinsesjes die we nu kennen. Ze woonde in een piepklein huisje, in een piepklein stadje, in een piepklein landje aan de zee. Toen Piep geboren werd kreeg ze een heleboel knuffels, net als alle andere kinderen en ze sliep met alle knuffels in bed, net als alle andere kinderen. In het begin kon Piep nog helemaal niet praten. Ze deed alleen een beetje dadada en blablabla, net zoals de meeste mensen. Op zekere dag zei ze een keer mamama en toen kwam direct haar mama aanlopen, helemaal blij dat ze geroepen werd en dat beviel zo goed dat ze dat ze haar mama mama ging noemen. En met papapa ging het net zo, maar dan met haar papa, dat begrijp je. Ik hoef natuurlijk niet alles uit te leggen. En haar mama en papa leerden haar alle namen van de dieren. Piep wist ze op zeker moment allemaal maar ze noemde er nooit een, want we wilde ze graag onthouden en dat gaat beter als je niet praat. Maar op een andere dag was ze daar wel klaar mee en zei ze opeens haar derde woord: Kikke! En Kikker was zo blij dat hij nu eindelijk ook geroepen werd en nog wel als eerste van alle dieren dat hij gelijk op haar afsprong in drie grote kikkersprongen, want zoals je weet lopen kikkers niet maar nemen ze altijd een sprongetje en als ze haast hebben of bang zijn of blij een hele grote sprong. En nu was kikker zo blij dat hij drie grote spongen nam, recht in de handjes van Piep.

Die schrok daar wel heel erg van en daardoor heeft ze de naam van Kikker nooit meer vergeten en er ook nooit Kikkertje van gemaakt en nu weet je het. Piep zegt nu gewoon Kikker zegt in plaats van Kikke, maar nog steeds komt Kikker elke keer als hij geroepen wordt in drie grote sprongen op haar handen zitten, echt waar. En als je het niet gelooft dan kom je maar een keer kijken, dan zul je het zien.

Ate Vegter, 29 juni 2017

voor alle verhalen:
www.atevegter.com