Oude vertrouwde bril

Anne Herckenrath 3 apr 2017

‘Welkom in Nederland’ hoor ik de piloot zeggen na lange vluchten vanuit Australië en China. Acht-én-Twintig uur vliegen, dat voel je wel! Al strompelend, door kramp in mijn benen, kom ik bij de koffietent aan. De trein vanuit Schiphol naar mijn woonplaats vertrekt om het half uur. Dit lijkt ineens een eitje! In Australië reist de gemiddelde bewoner 1,5 uur met de auto om een bestemming te bereiken. Treinen zijn er maar beperkt en wegen ongestructureerd. Na een grote Café Latte, geserveerd door een oer-Hollandse barista (nét iets te bijdehand), voel ik mij weer langzaam op de Nederlandse bodem aarden. Hoewel ik het heerlijk vind om te ontsnappen aan de sleur, ben ik telkens tevreden als ik in de georganiseerde routine kom. Nederland is zo verkeerd nog niet. In China werd ik 10 uur eerder aangeklampt door een bewaker, die op zijn telefoon een foto van mij liet zien, gemaakt bij de douane. Ik schrok mij rot: blijkbaar maakt de douane zomaar foto’s van reizigers in Beijing. Hij vertelde dat er iets in mijn tas zat, wat niet is toegestaan. Na een hoop taalbarrières en gebaren heen en weer, kwamen we tot de conclusie dat het een ‘powerbank’ betrof. Poeh! Gelukkig maar. In mijn hoofd speelden er al scenes af van een jarenlange gevangenschap. In Nederland kwam ik zojuist bij de douane en vroegen ze naar mijn reis. ‘Slaap lekker’, zegt een van de douanemannen. Wat een verschil met de strenge bewakers van een chaotische wereld hier, nu al, ver vandaan.
Door het vlakke landschap laat ik mij vervoeren door een geel-blauwe trein. Het is ochtend, en studenten knikken me vrolijk toe; al hunkerend naar hun eigen reis die ongetwijfeld op de planning staat. Zakenmensen en ouderen kijken wat nors. Dat komt door de stress of waarschijnlijker: omdat ik tijdens spitsuur met mijn zware koffer 2 plekken bezet houdt. De conducteur helpt mij een handje bij het uitstappen. Roddels, de weersvoorspellingen, de verkiezingen en vooral het zeuren om niets, hoor ik met plezier op de achtergrond besproken worden. Ook wordt er flink gespeculeerd over de 1 april grappen. Ik ben weer thuis.
Ik heb tijdens mijn reis heel wat nieuwe brillen opgezet. Maar uiteindelijk ben ik blij dat ik mijn oude vertrouwde, en positief bijgestelde, bril weer op kan zetten.