Alles flex

Best wel even schrikken, die cijfers over de arbeidsmarkt in ons land. Het aantal mensen dat werkt met een vast contract is flink afgenomen, tot iets meer dan 50 procent, tegenover een sterk stijgend aantal flexwerkers. Geen vaste relatie met de werkplek meer, minder loyaliteit naar de werkgever en meer onzekerheid over de dag van morgen.
Toch is dit mijns inziens een logische stap in een ontwikkeling die al jaren gaande is. Nog in de tijd van mijn ouders hadden we allerlei ‘banden’ en commitments. Met de wijk waar we woonden, met de supermarkt waar we boodschappen deden en met de familie, zich steevast uitend in bezoekjes op zeer regelmatige basis. En natuurlijk met je werk, je werkgever en je collega’s. Misschien niet alles met evenveel zin of vrijwilligheid, maar wel vanuit het idee dat je er op je plek was. Je steunde je werkgever, je hoorde erbij. Diens belang was jouw belang. Ook met de producten die je kocht had je een band. In de winkel nam je bijna voorspelbaar diezelfde dingen mee of althans van eenzelfde merk. Ging een fabrikant failliet dan raakte je dat persoonlijk. Je was in staat nog wat extra te kopen om zo de zaak te steunen…
Nu zitten we nergens meer aan vast, nou ja, behalve aan onze hypotheek dan, en ook daar valt over te praten! Dit betekent echter wel dat er maar weinig ons meer ’emotioneel’ raakt. Misschien nog wel het eigen werk, maar dat dat wegvalt of ‘verandert van karakter’ zat er al lange tijd aan te komen. Nee, winkels en bedrijven die moeten sluiten, het raakt ons niet meer. Tenzij dat het ons praktisch slechter uitkomt, dat we nu verder moeten fietsen… Maar met werk, met inkopen, met bezoeken, het is eigenlijk om het even wat er gebeurt. Er is altijd wel weer wat anders, op een andere plek… Wat maakt het uit?
Alles flex dus, ja ook je relatie met je partner. Deze relatie, waarbij je samen dingen afspreekt en belooft, en gezamenlijk oud wordt (of eigenlijk is dat werd want we zitten al met een ‘relatie 2.0’ die in bijna niets meer op die versie 0.1 van onze ouders lijkt) loopt ten einde. Een geheel nieuwe vorm, (3.0 dus?) dient zich aan, de ‘flex-relatie’. Je vindt elkaar leuk maar na korte tijd wissel je elkaar in voor wat anders. Dit alles heeft wel een psychologisch voordeel: de tijd van bindingsangst is voorbij.