Stand up if you love the darts

Nou wil ik mezelf niet bestempelen als de man waar Maxime Hartman een ode aan zou brengen, maar eens per jaar zo rond de tijd van kerst en oudjaarsavond ben ik wel die man. Nee, ik heb het niet over opgeklopte gezelligheid en verplichtingen waar ik alleen al van moet kotsen als ik er aan denk. Ik heb het over het wereldkampioenschap darts in Alexandra Palace. Als een zombie zit ik dan met een kist bier voor de tv terwijl mijn gelaat steeds witter wordt. Na ongeveer 7 jaar op rij gezegd te hebben ooit naar het ‘Rome’ van het darts te willen gaan, kwam het er vorige week van. De nachten ervoor kon ik amper slapen en visualiseerde ik hoe mijn held barney de winnende dubbel erin zou slingeren tegen Adrian Lewis.

Eénmaal in Londen aangekomen direct omgekleed. Mocht je ooit in je gewone kloffie naar een dartwedstrijd gaan, realiseer je dan dat je zwaar under dressed bent. In de Underground naar metro station East Finchely word je door verscheidende Britten met de nek aangekeken in je oranjekostuum. In metropool Londen geniet de preutsheid van de BBC nog steeds hoogtijdagen. Typical English gentlemen weten niet goed of ze moeten lachen of het aanzicht van drie mannen in het oranje moeten afkeuren, ze kiezen voor de middenweg welk de situatie nog ongemakkelijker maakt. Wanneer je je begeeft in de kathedraal die in de volksmond ‘Ally Pally’ wordt genoemd, begin je overal kippenvel te krijgen. Daar waar de psalmen makkelijk te onthouden zijn en ook iedereen ze kent, wordt door iedereen gezongen. Na vier pints op karakter te hebben weggezet komt voorganger en tevens Master of Ceremonies John McDonald het podium op. De gladiatoren bestijgen vervolgens de arena, geflankeerd door wat ik mijn moeders nieuwe schoondochter noem, je moet ervan houden. Iedere pijl zuigt je dieper in de wedstrijd en zonder het te weten worden vrouwen op leeftijd lid van de ‘Barney Army’, een club zonder contributie, maar met lidmaatschap voor het leven. Tussen de wedstrijden door baan je je een weg langs je mede parochiegenoten, je wilt natuurlijk niet te laat komen voor de eucharistie, een pitcher pils zonder schuim.

Dan als de caller “Game, shot and the match”, roept, gaat de geloofsgemeenschap weer uit zijn dak. In het ‘people’s palace’ wordt er constant gezongen en nieuwe vrienden zijn zo gemaakt. Als de wedstrijd er op zit gaat het feest door. Want in de kerk die het Alexandra Palace heet, ga je onder het zingen de kerk uit.