De kikkervisjes hebben de verkeerde afslag genomen

Met stijgende verontwaardiging las ik in de media dat het UMC Utrecht, toch al intensive care patiënt van de Nederlandse Zorgautoriteit, heeft gerommeld met sperma. Een onhandig formulerende woordvoerder meldde dat in de apparatuur, sporen zijn gevonden van eerdere behandelingen. Daaraan denkend realiseer ik mij dat we juist op deze sterke zwemmers als samenleving zitten te wachten: we zijn immers niet alleen en voetballand, en kunnen in de toekomst best wat gouden medailles gebruiken op de Olympische Spelen. De situatie lijkt qua timing niet het grootste probleem: juist op dit moment is een wet in de maak wat “meer ouder-gezinnen” in juridische termen erkent. En: bij de grote meubelparadijzen zijn driezitsbanken prompt in de aanbieding. Toch kan een enorme blunder als deze, die bij herhaling plaatsvindt (eerder in 1993), ook voor bijzonder hilarische toestanden zorgen. Als schrijvend denk ik aan model PVV-stemmers Henk en Ingrid. Zij kregen een zoontje, die nota bene half Marokkaans blijkt te zijn, met een grote voorliefde voor cultuur en andere “linkse hobby’s.” Nog veel pijnlijker wordt het voor een keurig bevindelijk gereformeerd echtpaar, dat een boreling in de handen hield met Remonstrants bloed. Hun dochter, amper verlost uit de crèche, schudt tijdens de preek alleen maar “nee,” en vertelt op weg naar huis dat zij graag dominee wil worden. Toen ze 15 jaar was, kwam ze ook nog doodleuk uit de kast. Maar ook buiten het kerkelijk erf wordt geleden: want het echtpaar, fanatiek vegetarisch, weet zich geen raad als de kleine voortdurend zeurt om een stukje lekker vlees. Maar laat ik het nu eens persoonlijk op mijzelf betrekken. Misschien ben ik zelf ook wel verantwoordelijk voor het uitsterven van organisten, omdat ik nimmer een “donatie” gedaan heb. Ik wil dat de samenleving graag besparen, zo simpel is het. Blijkbaar hebben we wereldwijd kritiek hoe andere landen geregeerd, en vooral “gestructureerd” worden, terwijl we, slachtoffer van de voortschrijdende technologische ontwikkelingen, niet in staat blijken om de nodige zorgvuldigheid aan de dag te leggen. Een schande, die op termijn vast weer voor het nodige leed zal zorgen. “Al doende leert men,” is een bekend gezegde in onze taal. Maar we hebben inmiddels wel even genoeg “gedaan,” en hebben blijk gegeven van een wel heel matig lerend vermogen #schande