De boom

Groot en parmantig staat hij in de kamer. Met zijn twee meter reikt hij bijna tot aan het plafond. De kroonluchter in de kamer zwiept nog heen en weer na zoveel huiselijk geweld. In één rechte beweging knip ik het groene net doormidden alsof ik een officiële openingshandeling verricht. Tevreden aanschouw ik hoe zijn takken in de juiste positie neerdalen. Subtiel laat hij plasjes regenwater vallen. Met liefde ruim ik ze op.

Terwijl ik de 200 lampjes uit elkaar probeer te halen, denk ik met weemoed terug aan zijn vele voorgangers. Zo kwam mijn vader in onze kindertijd met een exemplaar aanzetten, dat mijn zusje en ik gelijk als ‘veel te klein’ betitelden. Hij bedacht zich geen moment, nam het schriele dennetje ter hand en gooide het door het woonkamerraam naar buiten. Ons verbijsterd achterlatend.
Of die ene boom, jaren later, die ik met de bolderkar door de sneeuw ben gaan halen, omdat mijn auto het liet afweten.
En dan de boom waarvan mijn vader zei: “ik denk dat dit mijn laatste kerstboom is” en dat achteraf ook zo bleek te zijn…

Eerder deze week was de kerstboom al onderwerp van gesprek in de lunchpauze. Mijn collega’s springen massaal in de bres voor de kunstboom. "Zo handig, ik wil nooit meer een echte", roepen ze tevreden in koor. "Je ziet het verschil tegenwoordig niet eens", voegt een andere collega aan het gesprek toe.

Maar wat is een kerstboom waarvoor je geen barre weersomstandigheden hoeft te trotseren? Waar je geen naalden van terugvindt in je auto tot ver in het voorjaar en waar je je handen niet aan openhaalt? Een boom die je gewoon even van zolder haalt: een handeling van … hooguit tien minuten? Ik vermoed dat diezelfde collega’s onderhoudsvrije tuinen hebben en nep open haardjes voor het gemak.

Wijselijk houd ik mijn mond en geniet thuis van onze echte boom en de geur die hij in de kamer verspreidt. Van een afstandje bekijk ik hoe goed hij in het plaatje past. Ietwat verwaand staat hij daar met piek en al te pronken. Maar ja, wat wil je? Hij is net een dagje binnen en er wordt nu al over hem geschreven….