20 jaar jong

Is dit nou echt het punt waarop ik een soort van; in een ‘quarter-life-crisis’ ben beland?
Nog een aantal maanden doorzetten. Dan ben ik gediplomeerd voor mijn Mbo studie en begint de zenuwslopende zoektocht naar een leuke, betaalde baan. Of toch niet?
Waarom kijk ik er zo tegen op om ‘volwassen’ te worden? Waarom is het ‘echte leven’ zo angstaanjagend?

Ik wil de wereld ontdekken, reizen maken, iets spannends doen met mijn leven. Zodat wanneer ik dood ga, ik herinnert word als iemand die écht wat met zijn leven heeft gedaan. Als ik nu geen stappen onderneem om iets van mijn leven te maken, ben ik bang dat ik vast roest in een bepaalde ouderwetse en deprimerende routine. Want zo’n 9 tot 5 mentaliteit past totaal niet in mijn straatje.
Maar als ik ga reizen, wat ga ik doen als ik terug kom? Is het niet veel handiger om gewoon als een regulier persoon te gaan werken?

Vanaf jongs af aan vraag ik mij al af waarom ik eigenlijk rondloop op deze aardkloot. Je wordt geboren, gaat naar school, gaat werken en daarna ga je toch weer dood. Maar misschien is de vraag ‘Wat is het nut van ons bestaan?’ niet de juiste vraag om te stellen voordat je het leven nog moet beginnen. Ik denk namelijk dat je het antwoord pas weet wanneer je daadwerkelijk in je sterfbed ligt en terugblikt op het gehele plaatje.

20 jaar jong en zo verschrikkelijk veel keuzes die ik eigenlijk verplicht ben om te maken. Het liefste kloon ik mijzelf een stuk of 3 keer. Kloon 1 gaat opzoek naar een vaste baan en koopt een huis, kloon 2 blijft voorlopig thuis wonen en gaat op reis en kloon 3 gaat doorstuderen op het Hbo en weet daarna nog steeds niet wat hij wil. Er zijn teveel mogelijkheden waardoor mijn fantasie-klonen allemaal als nog vast lopen met de vraag ‘en nu?’.

Ik ben een groots fan van plannen en organiseren, alleen is het plannen en organiseren van een heel mensen leven totaal geen haalbaar doel, hoe graag ik dit ook had gewild. Ja, uiteindelijk is het goed om naar het totale plaatje terug te blikken. Maar voor nu is het gewoon beter om mij te focussen op de kleinere dingen. Dus in plaats van mij het nut van het leven af te vragen, vraag ik mij af wat ik morgen avond nou eens zal koken.