(natte) droom

Ik heb vannacht toch zo raar gedroomd. Ik nam deel aan een workshop, de docent was net met zijn inleiding begonnen toen ik ineens vreselijk moest piesen. Ik excuseerde me en ging op zoek naar het toilet. Tijdens mijn zoektocht door het gebouw viel mijn oog op een model van een schip dat op een tafel in de gang stond. Het was een passagiersschip uit het begin van de 20e eeuw en deed me denken aan de Titanic. Het was schitterend gedetailleerd. Zelfs de roeispanen in de reddingsboten waren herkenbaar. Het dek was opgebouwd uit latjes, die zo klein waren als in plakken gesneden luciferhoutjes. Voor het koperen beslag moest ongetwijfeld een horlogemaker zijn ingeschakeld. De opbouw van het schip bleek los te zitten en toen ik dit optilde kon ik zo in het interieur kijken. Geen enkel detail ontbrak, ik zag minuscule leidinkjes en afsluitertjes in de machinekamer, je rook als het ware de smeerolie. De ruimte was zo minutieus ingericht dat je zou verwachten dat er ieder moment een piepklein stokertje aan zou komen lopen om kolen op het vuur te gooien. In dromen kan alles en even later liep ik zelf door dat schip, nog steeds op zoek naar het toilet. Ik dwaalde door eindeloze gangen met aan weerszijden ontelbare deuren die toegang gaven tot de hutten. Eindelijk zag ik een deur met daarop de verlossende tekst. Maar op het moment dat ik de ruimte wilde betreden werd ik wakker en voelde mijn volle blaas. Ik ging naar het closet, gooide de sluizen open en terwijl ik mijn water in het porselein liet klateren realiseerde ik me dat ik in mijn dromen al vele malen op zoek was geweest naar een toilet. Gelukkig had ik er nooit een gevonden.