Boos!

Ik ben boos. Ik heb altijd zó m’n best gedaan en het lijkt soms wel alsof het helemaal niks uitmaakt. “Met jouw cv vind je binnen no time een baan, dat weet ik zeker”, is wat ik telkens hoor bij een afwijzing. Al drie jaar lang. Misschien hangt het van je definitie van “no time” af, maar ik kan je zeggen dat het verdomde lastig is om telkens de moed te blijven houden.

En weet je, als ik nu zo’n zogenaamde typische lapzwans van deze tijd was (als ik de media moet geloven), dan kon ik er nog wel inkomen. Zo eentje die een 5,5 meer dan genoeg vindt, het al een uitdaging vindt om ergens op tijd te komen en die bij het eerste beste rottige klusje liever voor de zak kiest. Maar dat ben ik niet! Ik ben een ambitieuze, jonge vrouw die goed is in haar vak. Ik heb elke minuut van m’n studietijd gebruikt om te investeren in m’n cv, ik was zo’n nerd die een tentamen ging herkansen omdat ik een 7 had gehaald en zo eentje die zelfs nog van een samenvatting een nieuwe samenvatting maakte (om soms zelfs daar nóg een samenvatting van te maken).

Om het even samen te vatten: ik doe vanaf m’n tienerjaren vrijwilligerswerk. Zo zat ik op m’n 21ste bij de bank, om als bestuurslid van een poppodium een pand te kopen met een totale financiering van bijna een miljoen euro. Als zakelijk leider van een festival is dit evenement onder mijn hoede gegroeid van 400 naar 4000 bezoekers. Ik heb meegedaan aan een Europees uitwisselingsproject en deed in Brussel een traineeship bij een Europese belangenvereniging. Ik heb een eigen bedrijf opgezet, waarmee ik maatschappelijke projecten opzet en ik schrijf als freelance journaliste voor twee kranten. En dan heb ik nog niet eens genoemd dat ik twee studies heb afgerond en de titel doctorandus voor m’n naam mag zetten.

Je zal je inmiddels wel afvragen wat er mis met me is. Met zo’n cv drie jaar lang pech hebben is een beetje vreemd, niet? Maar er is één probleem… Die eerste baan is er nog niet. Zonder werkervaring geen baan, en zonder baan geen werkervaring. En zo kom ik dus nergens. Dus vind je het erg dat ik eventjes heel erg boos ben? Ik geloof nog iedere dag in mezelf, maar staat er nu eindelijk eens iemand op die het lef heeft om dat ook te zien?