Zoenen

Zoenen.
Laatst had ik weer zo’n dag.
Ik wist het van tevoren, ik kon er niet omheen. Zo’n 3 x-kussen-dag. Iedereen kent ze. “Hoi,lang geleden, hoe is het?” Smak smak smak. Altijd weer die 3 zoenen waarbij je 1 wang 2 keer raakt. Of bij de wat intiemere vrienden, de laatste zoen op de mond. Wat is dat toch, wie heeft dat verzonnen, 3 zoenen?
Waarom geen 2, als in Frankrijk de gewoonte is. Dat is handiger en het is sneller voorbij.
Maar wat dacht je van 1 zoen! Dat is nog beter. En niet omdat het dan eerder voorbij is, nee, 1 zoen zegt zoveel meer dan 3. Bij 1 zoen voel je altijd een “dank je wel, je bent lief, fijn dat je er bent, ik heb je gemist “.
Ik had laatst een begrafenis van een lieve oude tante van me. Alle neven en nichten en ooms en tantes waren er, echt allemaal. En er werd natuurlijk wat afgezoend door iedereen. Allemaal 3 per persoon.
1 tante van mij zat in een rolstoel en ik stond er niet helemaal gemakkelijk voor, dus de 3 zoenen gingen een probleem worden vreesde ik.. Ik brak bijna mijn rug op 2 plaatsen toen ik bukte. Ik dacht nog na de tweede zoen, “nu moet ik stoppen” ,maar de arme schat had haar wang al klaar staan voor de derde zoen, dus ik kon niet stoppen na de tweede..Het is me gelukt..uiteindelijk.
Waarom waarom waarom?
Zullen we dus met z’n allen afspreken om voortaan 1 zoen te doen? Op de wang, op de mond, whatever. Afhankelijk van je relatie met diegene. Ik denk dat het een groter saamhorigheidsgevoel creëert, nee, ik weet het zeker..we zullen nader tot elkander komen door het geven van die ene zoen, liefst gepaard met een kleine omhelzing maar ook dit is afhankelijk van de relatie die je hebt met diegene.
Je mag hierbij wel uitzonderingen maken trouwens; kinderen… Die zijn altijd lastig. Kinderen willen helemaal niet gekust worden, die willen amper een hand. Kinderen kun je het best compleet negeren, die redden zich wel. Geef kinderen beter een klein duwtje richting de pot met lolly’s, wegwezen jullie.
Kortom, zo moet het dus gaan, niet meer die 3 zakelijke wang-schuivers. Gewoon eentje, een echte.
Eentje waarbij je een heel klein springertje krijgt in je hart.
Omdat je voelde dat die ene zoen een echte was.
“Dank je wel, je bent lief, fijn dat je er bent, ik heb je gemist..”