Ego-nomie

In de eindtekst van de klimaattop in Parijs staan afspraken om de temperatuurstijging "ruim onder de 2 graden" te houden. Een ambitieus streven als je het mij vraagt.

Geboeid door dit hele gedoe, kijk ik een aflevering van tegenlicht. Het belang van de economie wordt aangestipt, opwarmen van de aarde minimaliseren, zonder dat dit ten koste gaat van de economie.

Maar kan dit wel? Gaat klimaatbeheersing hand in hand met een groeiende economie? Zijn het niet de vernieuwende technologieën die er voor zorgen dat men niet meer tevreden is met het geen men nu heeft?

Eindelijk, na 10 jaar trouwe dienst, wees ik mijn camera de deur. Tenminste, die was aan vervanging toe. Ik stelde ondertussen hogere eisen aan mijn camera, en die kon hij simpelweg niet leveren. Na lang wikken en wegen, toch een nieuwe camera gekocht. Enkel de body, want een aantal jaar eerder had ik flink wat duiten geïnvesteerd in een goede lens. In de veronderstelling dat ik nu in het bezit was van een krachtig werkpaard, kwam ik van een koude kermis thuis. De lens was dusdanig verouderd dat deze niet goed met mijn nieuwe body samenwerkt. De RAW technologie was eveneens veranderd waardoor de foto’s roze op mijn computer uitsloegen. En of dat allemaal nog niet erg genoeg was, legde mijn trouwe laptop ook het builtje erbij neer.

En zo wordt je door de ego-nomie gedwongen om mee te gaan. Apparaten moeten vervangen worden, want voor de oude software is er geen update meer beschikbaar. Logisch, want anders zou niemand meer iets nieuws kopen. Maar verdraaid slecht voor de opwarming van de aarde! Want niemand wilt, ondanks dat het echt nog een goede camera is, mijn “oude” camera hebben.

Lees hebben!! Ik hoef er niks voor, maar ik ga iets wat werkt niet weg gooien!

Ondertussen werkt iedereen zich drieduizend slagen in de rondte. Wordt men massaal chagrijniger, ontevredener, dikker en hebzuchtiger. Om de ontevreden te sussen kopen we dan maar weer iets van een nieuwe auto of een andere gadget waar we vervolgens geen tijd voor hebben omdat we moeten werken.

We verliezen onszelf in een werk-werk-werk maatschappij. En zodra we onszelf helemaal kwijt zijn, moeten we die weer zoeken en vinden.

En waar vind je jezelf terug? Afgesloten van deze idioterie, in een hutje op de hei.