Suliman

‘Ja, hij bewoog!’ ‘Niet, dat was de tafel!’ De regen buldert op het tentdoek, maar de stemmen bulderen nog harder. Ik trek de mouwen van mijn vest nog wat verder over mijn handen, maar ik moet ze twee seconden later alweer opstropen, want het is mijn beurt. Ik ben namelijk met een groepje jonge mannen verwikkeld in een hevig potje Mikado. Iedereen vindt dat iedereen valsspeelt en dat alle stokjes altijd bewegen, behalve als men zelf aan de beurt is. Tussendoor warmen we onze handen aan een plastic bekertje met Earl Grey en proppen we onze mond vol pepernoten. Aan het tafeltje naast ons speelt iemand gitaar en zingt een ander een liedje over zijn geliefde.

Nee, dit kneuterige zaterdagavondtafereel vindt niet plaats in Christelijke Jeugdsoos Christ4U in Vinkenveensenbroek-op-de-Heuvel, ik zit in een tent achter een sporthal waar vluchtelingen worden opgevangen en op dit moment de ultieme Holland Experience krijgen. De hal is koud en de tent nog kouder, maar je moet toch wat en dat ‘wat’ is deze avond Mikado, want de sjoelbak was al bezet. Ik weet nu hoe je ‘hij bewoog’ moet roepen in het Arabisch, Koerdisch en Pashto, want de Oud-Hollandse spelletjes zijn een niet te evenaren hit.

Drie jongetjes kijken over de schouders van de mannen mee en vragen zich waarschijnlijk af waarom een groep volwassen mensen zo opgewonden raakt van een tafel vol beschilderde satéprikkers. Als één van die volwassenen moet ik toegeven dat ik ze geen ongelijk kan geven. Eén van de jongetjes tikt me aan. ‘Miss, what is you name?’ vraagt hij. ‘My name is Evelien’, zeg ik. ‘What’s yours?’ ‘I am Suliman.’ Ik zeg dat hij goed Engels spreekt. Dat heeft hij op school geleerd, klinkt het antwoord.
Lieve Suliman, denk ik, hoe lang is het geleden dat jij een school vanbinnen hebt gezien, behalve dan om er in de gymzaal te slapen?

Al weken of misschien al maanden trekken Suliman en zijn vriendjes met hun familie van loods naar sporthal en weer terug. Er zijn mensen die denken dat ze dat doen voor hun plezier of omdat ze hier van ons belastinggeld komen profiteren en die dat het liefst zo luid mogelijk verkondigen op verjaardagen en tijdens koffiepauzes. Met die mensen zou ik graag een potje hevig Mikadoën en dan heb ik nog wel een suggestie voor waar ze de stokjes kunnen steken.