Hoe klinkt zijn stem?

Hoe klinkt zijn stem?
Welk woordje zal hij als eerste zeggen?

Siem is 7 jaar, hij is onze jongste zoon. Een lieve, schattige, maar vooral ook ondeugende meervoudig gehandicapte jongen. Ik ben Nynke en woon samen met Ralph en onze 2 jongens in Someren-Eind.

Siem is net 7 jaar. In die 7 jaar hebben we nog geen woord uit zijn mond gehoord. En ja, wat zijn we daar nieuwsgierig naar…

Al een paar keer heeft Siem een periode gehad dat hij aan het brabbelen was. Vol spanning stimuleerden we hem (we hebben wat af gebrabbeld met elkaar en dat doen we nog steeds) maar het eerste woordje bleef uit.

Hoe vaak hebben we ook al gedacht een woordje uit zijn mond te horen… Zo hebben we kilometers gewandeld met Siem in de wandelwagen. Bij elk paardje stopten we en herhaalden we “Kijk Siem, paardje!” “Paardje Hiiiieeee…” “Nu jij Siem, paardje…?” Siem lachte vrolijk en genoot van de aandacht, maar “Hiiiieeee” kwam toch maar heel zelden uit zijn mond en leken meer toevalstreffers dan bewuste acties.

Ook kan hij een klank maken die op “ja” lijkt. Hij lijkt er alleen geen betekenis bij te hebben. Af en toe stoot hij die uit en soms zorgt dat voor grappige of ontroerende momenten… Ik; “Siem, is mama lief?” Geen antwoord, alleen een lieve lach… Grote broer Jorrit; “Siem is Jorrit lief?” Siem; “JA” En de middag van een apetrotse broer kan niet meer stuk!

Ralph probeert al jaren Siem “mama” te laten zeggen. “Je bent altijd zo lief voor hem, je zou het echt verdienen dat het eerste woordje mama is!” Vrijwel elke keer als Ralph Siem in bed legt gaat hij er even bij liggen en begint hij te kletsen met Siem. En heel vaak hoor ik dan vanuit Siem zijn slaapkamer; “Siem, zeg eens mmmam-mmma…” Waarna ook Ralph getrakteerd wordt op een allerliefste glimlach. Maar mama, nee dat hebben we nog niet gehoord.

Vorige week gooide Ralph het over een andere boeg. “Siem, zeg eens pa-pa…” En ja, hij lijkt het echt te proberen! Hij houdt eerst zijn lippen op elkaar en maakt vervolgens een fluisterend “pa”. Zou het nu dan toch zover zijn?!

Twee keer achter elkaar (zodat het echt pa-pa wordt) hebben we nog niet gehoord. Maar we geven niet op en oefenen stug door. En dat “ooo-pa” toch nog net iets gemakkelijker is daar zijn beide opa’s het al over eens!