Het leed van een zandkorrel

Hoe gruwelijk vond de zandkorrel de golven, die andere zandkorrels mee de zee in sleurden. Hoe konden ze zo iets doen! Hij riep: Weg met de golven! Hij begon te bidden voor de zandkorrels die waren verdwenen en hij toonde zijn respect aan de families van de meegenomen zandkorrels. Hierdoor voelde de zandkorrel zichzelf gesterkt.

Maar het hield niet op. Dag in dag uit, de golven namen zandkorrels mee. Soms kwam er een reusachtige golf die een groot deel van de zandkorrels meenam. Het leed van de zandkorrel op het strand was dan ook des te groter.

Op een dag zag de hoofdpersoon zandkorrel een golf op zich afkomen. Hij hoorde zijn familie roepen, maar het was te laat. Hij werd meegenomen door de stroom. De sensaties van de koude golven die hem meenamen waren zo intens. Hierdoor vergat hij voor even het hele strand dat hij achter zich liet. Hij leerde zichzelf op een andere manier kennen. Dit keer als een deel van de stroom. Het was een aangename ervaring. Hij wist dat op een dag de achtergebleven zandkorrels ook deze waarheid zouden zien.