Het idee van angst

Het gesprek van de dag is Frankrijk en het verschrikkelijke drama wat zich in Parijs heeft afgespeeld. Je kan geen computer aan zetten of je wordt bestormd met nieuwsberichten, quotes of steunbetuigingen. Iedereen heeft een mening, maar waar zijn de Facebook profielfoto’s met de vlag van Irak er op? Wanneer kleurt het witte huis in Washington zich in het rood wit rood van de Libanese vlag? Het simpele antwoord is dat dit niet gaat gebeuren. Niet zozeer omdat het de mensen niks uit maakt wat er daar gebeurt, maar omdat het doet men gewoon minder doet. Het idee dat er een duizenden kilometers verderop geschoten en gemoord wordt, is dragelijker dan het idee dat een sterk westers land zomaar getroffen kan worden. De Europese mensen zien al jaren nieuwsberichten over terreur, bommen en aanslagen, maar na het halfuur hoofdschuddend de verschrikkingen van het 8 uur journaal bekeken te hebben, konden we van zender veranderen en helemaal opgaan in de fictie van een Bond film. Het idee dat je avondje uit zó abrupt verstoord kan worden, zoals in Parijs gebeurde, komt steeds dichterbij en is dus genoeg om op NPO 1 te blijven om je halfuurtje terreur te verlengen. Ergens is het hypocriet. Op de social media probeert iedereen de mooiste steunbetuigingen te formuleren of in elk geval met een post van de Franse vlag of een Eiffeltoren laten zien dat zij er ook een mening over hebben, maar dat doet angst met je. Angst in combinatie met groepsdruk. Natuurlijk denkt iedereen mee, maar deze massale stroom van berichten is in mijn ogen vrij overdreven. Je gaat er niet veiliger op worden en degene die zich er beter door voelen zijn niet de nabestaanden, maar jij zelf. En toch is daar het idee. Het idee dat de Franse regering een paar weken terug de nieuwe privacy wet aannamen, was ondragelijk, maar nu ligt daar het idee dat de overheid weer te weinig doet. Het idee dat de 3e wereldoorlog er aan komt wordt steeds serieuzer besproken maar tegelijkertijd willen we niks weten van het idee dat de vluchtelingen, die dit gevoel al jaren in een veel zwaarder perspectief mee maken, in onze buurt komen en onze banen of huizen innemen. Het idee dat de islam een haatgodsdienst krijgt ook steeds meer aanhang, maar dat geeft gelijk weer genoeg bewijs dat wij geen enkel idee meer hebben waar we over praten. Maar overheidsambtenaren die door je mail gaan en je telefoongesprekken afluisteren? Het idee alleen al.