Mijn romantische komedie

Sinds ik op kamers woon, hoef ik geen rekening meer te houden met papa die graag zijn actie film wilt kijken. Of met mijn broertje die naar die ene spannende voetbalwedstrijd wilt kijken. Nee, nu zit ik lekker elke avond om half 9 op bed met een warme deken en een grote kop thee te genieten van een romantische komedie.

Maar afgelopen week dacht ik, doe eens gek. Ik ga radio luisteren, op bed. Met een warme deken. En ook natuurlijk met mijn kop thee. Die avond was op de radio namelijk een interview met een band uit de buurt. Een interview met de standaard vragen. Hoe is de band ontstaan? Waar staat de bandnaam voor? Wat willen jullie met de band bereiken? En elke keer als de gitarist antwoord gaf op een vraag, begonnen de vlinders in mijn buik heftig in het rond te vliegen.

Vragen over de band en over de muziek zijn normaal. Maar deze avond besloot de lieve meneer van de radio de vraag te stellen hoe het zat met de bandleden en de liefde. Volgens mij stopte mijn hart even met kloppen. Huh? Wat? Hoe? Hoor ik het nu goed? Heeft hij een relatie… Ben ik nu een soort van afgewezen via de radio? Deze dingen gebeuren normaal gesproken toch alleen in films? Radio uit. Dat was geen succes.

Ik blijf piekeren over zijn antwoord. Ik probeer mezelf te troosten met de cliché zinnen die meestal helpen bij liefdesverdriet. “Zo leuk was hij toch niet” en “Er zijn nog zoveel andere leuke jongens”. Gelukkig geloof ik mezelf en val ik na maar 2 uur wakker te liggen in bed eindelijk in slaap.

Ik doe alle standaard vrouwen dingen. Ik kijk vrouwenfilms. Ik word telkens verliefd op de gitarist van een band. Ik geloof in de liefde. Zou mijn leven misschien toch een beetje een romantische komedie zijn. Dan zou dit radio moment dus het komische gedeelte zijn en dan gaat mijn romantische happy end moment dus nog gewoon komen.