Van rellen komt huilen.

Den Haag afgelopen week. Vier avonden en nachten op rij. Onvoorstelbaar, verbijsterd en vol onbegrip keek ik machteloos toe. Ik snapte niet dat zo’n klein akkefietje kon resulteren in een totaal ontwricht huishouden. De stuiterbal die mijn zoon van twee in de afvoer kieperde zorgde voor vier lange dagen en nachten zonder was, afwas, douche, kraan, niets. Het was David en Goliath. En David was hier aan de winnende hand.

Een stukje verderop hing een politiehelikopter. Deze hield mij sinds stuiterbaldag 1 al wakker. Als je een aantal nachten niet normaal slaapt, ga je onlogische verbanden leggen. Insomnia heet dat geloof ik. Ik hoop dat ik dat goed schrijf, want heel soms denk ik dat ik een lichte vorm van lactacyd heb, maar dat terzijde. En dus bedacht ik mij tijdens de muizenslaapjes, dat aan de politiehelikopter boven de Schilderswijk een ontstoppingsveer hing. Recht onder de heli renden peutertjes die probeerden te voorkomen dat de oranje stuiterbal in de afvoer gevonden werd. Van rellen komt huilen bedacht ik mij en liet de heli zijn werk doen. De volgende morgen poetste ik met twee ogen dicht mijn tanden in de badkamer en hoorde achter mij het water weer via de drain omhoog komen tot het mijn enkels aantikte. Crap, zei ik hardop tegen de spiegel. Weer voor niets de hele nacht wakker gelegen.

Deze ochtend besloot ik dat dit de druppel was. Ik schoot wakker en schrok me de pleuris, omdat ik droomde dat ik te laat op mijn werk was. Maar gelukkig bleek ik er al gewoon te zijn. Ik belde de loodgieter. In gedachte zag ik een besnorde Italiaan in een tuinbroek de telefoon opnemen, terwijl hij op een schildpad stond. Waterstofzuigers, ontstoppingsveren, ontstoppingsmiddelen, plopding, niets werkte zei ik.

Einde dag stopte er een busje voor de deur. Twee mannen lieten een machinepark aan werktuig op mijn afvoer los en vlak voordat ze concludeerden dat de hele vloer er tot de keuken uit zou moeten, schoot er iets in het omgekeerde waterkanon. Alsof ik in een aflevering van Lingo zat, hield Luigi de oranje bal omhoog. Ik zakte van geluk in elkaar op de grond.

Voordat mijn zoon ging slapen had ik een verrassing voor hem. Ik vroeg hem zijn hand op te houden en zei: Lieve Raafman. Als jij je ooit mengt in zinloze rellen, waar je geen reet te zoeken hebt, knip ik je stuiterballen eraf. Weltrusten liefie.