Frozen Hittegolf: Waarom iedereen een Olaf is

Wie de film Frozen kent, kent Olaf. Kindlief heeft de film in het hart gesloten, en inmiddels zo’n 37 keer helemaal af gekeken. Frozen is dan ook een prachtige film. En als ik heel eerlijk ben, ben ik stiekem helemaal dol op Olaf, de levende sneeuwpop.
Olaf is een beetje naïef, want hij droomt al zijn héle leven van de zomer. De zon, de zee, lekker op het strand… hij ziet het al helemaal voor zich. Het enige wat hij niet weet, is dat hij daar helemaal niet tegen kan.

Ik vind dat best veel mensen om me heen (inclusief ik zelf) best een beetje op Olaf lijken. Het hele jaar door zeuren we over de regen, de wind, de kou, de sneeuw, de gladheid, de bevroren tenen, de bladeren op het spoor, de slecht gestrooide weggetjes, de verkoudheidsvirussen, dat het zo vroeg donker is, en zo verder. Als we het dan over de zomer hebben, dan zijn we net Olaf: oh, heerlijk, die zon, zomer, het strand, lekker warm… totdat het zo ver is.

Het lijkt alsof we – net als Olaf – de rest van het jaar niet helemaal begrijpen wat zomer ook alweer inhoudt, totdat deze ons met een hittegolf omslaat. Plotseling smelten al onze dromen van de zomer als sneeuw voor de zon. Want het is té heet, het is té warm, we zijn té bezweet en we kunnen niet slapen (alhoewel mij dat overigens prima lukt, maar ik slaap het hele jaar door graag).

Elsa lost het goed op voor Olaf, als de zomer weer terugkeert. Zodra hij begint te smelten, geeft ze hem zijn eigen wolkje boven zijn hoofd. waar sneeuwvlokjes uit dwarrelen, net genoeg om te voorkomen dat hij smelt. Als we dat nou proberen te doen voor onze bejaarden, zieken, kinderen en dieren, dan komen we allemaal vrolijk de zomer door.

Lekker warm!