Heerlijk Nederland

Vooropgesteld: ook Nederland heeft fouten gemaakt en doet in het hier en nu niet alles goed of goed genoeg. Op ons koloniale verleden, de VOC-mentaliteit en de wijze waarop we mensen uit de Molukken, Turkije, Marokko en de Antillen hebben gebruikt en hebben voorgelogen, kunnen we onmogelijk trots zijn. En ja, soms zijn we teveel de hielenlikker van Amerika. Onze regering en bedrijven zouden meer moeten doen aan duurzaamheid, onze koning zou gewoon belasting moeten (willen) betalen, we gaan niet erg natuurlijk om met de dieren en de gewassen (en dus met ons eten en drinken), de Staat geeft teveel uit handen en controleert en regelt anderzijds teveel en de kloof tussen arm en rijk groeit te erg. Dat MOET beter. Daar liggen voor ons de uitdagingen, en die uitdagingen kunnen we aan. Echter, geen enkel land is zonder zonden. Dat mag geen excuus zijn om de problemen dan maar te laten aansloffen en zelfkritiek en zelfreflectie achterwege te laten, maar we moeten ons niet laten aanpraten of wijsmaken dat Nederland een verschrikkelijk oord is. We hebben juist veel om blij mee te zijn. Dat schrijf ik niet uit nationalistische en rechts-populistische sentimenten, maar omdat ik hier nou eenmaal ben geboren en leef en ter plekke de zon in het water wil zien schijnen. We doen Nederland geen recht als we haar alleen maar (laten) afkraken. We hebben ons immers ontwikkeld tot een heel vrijzinnig, progressief landje met een bijzondere expertise op tal van gebieden. We zijn relatief best vredelievend, we hebben het meest pluriforme omroepbestel ter wereld en je kan hier redelijk vrij zijn. Het is goed dat kerk en staat gescheiden zijn. Ja, de verzorgingsstaat wordt onder druk van het neoliberale marktkapitalisme in ijltempo afgebroken, maar in vergelijking met veel andere landen betaalt vadertje Staat nog best veel. Ga maar eens een jaartje elders wonen, eens kijken of het daar allemaal veel beter geregeld is als je bent ontslagen, werkloos wordt of medische zorg behoeft. Wat me tevens verblijdt, is dat we best veel zelfkritiek hebben. In geen enkel ander land wordt zoveel gediscussieerd over de vraag of we niet teveel discrimineren en misschien zelf mede schuld hebben aan het terrorisme. En we willen iedereen die zich aan de wet houdt echt erbij betrekken. Nogmaals, uitsluiting en discriminatie komen overal en in een ieder voor. Maar we subsidiëren zelfs moskeeën en geven ook allochtonen een uitkering. We deugen. Als je dat niet bevalt, probeer dan Raqqa of Teheran eens…