Verkeerde keuzes maken

Tijdens mijn dagelijkse reis naar Amsterdam op weg naar een vroeg college, valt mijn oog tijdens het doorbladeren van de ‘Metro’ op een groot dik gedrukt woord in het midden van een pagina. ‘LEF’. Nog voor ik kan beginnen met lezen van de bedoeling van dit grappige korte woord beginnen mijn gedachten alweer te ratelen.

“Weet je wat lef zou zijn An?” “Als je eens eerlijk naar jezelf was en stopt met die studie!”

Pff niet weer he? Het is nog geen 8 uur ‘s morgens en deze gedachte dringt zich alweer aan me op. Net als vannacht in bed, net als tijdens mijn benevelde toestand in de kroeg met Koningsnacht, net als tijdens het lezen van een boek, tandenpoetsen, en tijdens het sporten. Ik moet bekennen dat deze gedachte zich de laatste tijd steeds vaker aan me opdringt, en wat gezegd wordt waar is. Hoe meer je iets negeert, hoe harder het schreeuwt.

Vorig jaar heb ik dus het ‘lef’ gehad om aan een studie te beginnen. Na twee jaar werken in een omgeving waar ik mij op mijn plek voelde, werd ik een van die vele jongeren die vanwege het eeuwige excuus van de crisis boventallig werd. Toen dacht ik: “Weet je wat nu pas echt lef zou zijn.. als ik nu gewoon weer ga studeren, nog een diploma halen en nieuwe ervaringen op doen in een andere sector.” Er is natuurlijk niets mis met dit idee, maar nadat ik voor mijzelf had bewezen dat ik het niveau aan kon begon ik in te zien dat deze sector mij totaal niet aanspreekt.

Lef hebben wordt altijd door anderen aangemoedigd. “Doe het nou maar gewoon!” “Je zult zien dat je blij bent met je keuze!” “Je kunt nooit spijt hebben van dingen die je wel hebt gedaan.” Nou ik kan jullie vertellen: Je kunt dus zeker spijt hebben van dingen die je wél gedaan hebt.

En wat doe je dan als je toch niet blij bent met je keuze? Is het dan ook lef hebben om dat toe te geven? Of ben je dan ineens zwak omdat je een verkeerde keuze gemaakt hebt? Hoor je je echt niets aan te trekken van wat anderen van je zullen vinden? Is het überhaupt nog acceptabel om als 23 jarige toe te geven dat je eigenlijk nog steeds geen idee hebt wat je met je leven wilt?

Mijn enige optie is dus toch het lef hebben om mijn verkeerde keuze toe te geven en verder zoeken naar datgene wat mij wel gelukkig zal maken. Ik hoop van harte dat iedereen die ergens in zijn leven niet gelukkig mee is hetzelfde doet, want de enige die je gelukkig moet maken in dit leven ben je toch echt zelf!