lef of niet

Ik ben geen fan van water, open water, donker water, met vissen en zo
en ik heb helaas nog niet de lef gehad om er iets aan te gaan doen, zwemles of zo.
Ik ken mensen met de vreemdste angsten, en met de voor zichzelf meest onbesproken hoeveelheid lef.
Maar hebben ze ook echt lef of lullen ze maar wat.

Regelmatig zit er bij mij voor de deur een meisje op de schommel. ze is ongeveer 12 jaar en schommelt zwijgend hoger en hoger, ze droomt, ze mijmert.
Ze droom van iets maar waarvan?
Een paar keer per week droomt ze op de schommel, maar waar droomt ze van, van de liefde of het leven.
Hoeveel lef heb ik nodig, hoe hard moet ik zijn?
Ze droomt misschien van vriendinnen, of van vrouwen die ooit mogen hopen een vriendin van haar te mogen zijn.
Misschien droomt ze van het moment dat al haar dromen zijn uitgekomen.
Ze droomt, kijkt naar de hemel en lacht.

Ik heb nog niet de lef gehad om te vragen waar ze nou precies aan denkt als ze zo op die schommel zwaait.
Misschien wil ik het ook niet weten.
De angst er achter te komen dat, wat ik hier sta te verzinnen over haar dromen, helemaal niet blijkt te kloppen.
Of juist wel, misschien klopt het wel angstaanjagend goed.
Is wat ik droom over wat zij zou kunnen dromen wel goed genoeg voor haar.

Ik ben zelf laats ook maar eens op de schommel gaan zitten om te dromen, maar van dromen kwam weinig.
De kriebel in mijn buik tijdens het korte vrije val momentje op een schommel neemt de overhand en ontneemt mij de mogelijkheid om te dromen.
Het is een heerlijke kriebel, als in zenuwen of van verliefd zijn.
Ik kijk naar de hemel en moet onbewust een beetje lachen.

Het schommelmeisje geniet ook van de kriebel.
Ze is misschien wel verliefd en ze heeft nog niet de lef gehad om het tegen iemand te vertellen.
Ook de jongeman in kwestie heeft nog geen flauw idee.
En ik had niet de lef om er naar te vragen.
Wie zou de gelukkige zijn?
Gaat ze het hem ooit zeggen.

Ik droom vanachter het keukenraam inmiddels harder dan het schommelmeisje, maar de droom word ruw doorbroken als de bel gaat.
Een keurige zakenman in pak verontschuldigd zich, hij heeft de buitenspiegel van mijn auto er af gereden.
Een beetje boos maar heel rustig bied ik hem een kop koffie aan.
Hij heeft in ieder geval de lef om het eerlijk te komen melden.
Geeft niks, daar is de verzekering voor.
En voor ik er goed en wel over na kan denken vraag ik de man:
Zullen we even op de schommel plaats nemen?