Lef!

Lef. Is het lef, getuigt het van lef, te zeggen dus te schrijven dat je de meeste columns in Metro hooguit matig vindt, als weinigzeggend? Je is hier ik en dat is dus mijn mening. Wat anderen daarvan vinden is voor mij niet interessant, al sta ik in mijn gelijk open voor andere meningen. Die anderen en die meningen doen er wel degelijk toe. Zo hoort dat namelijk te zijn met meningen. Anders kun je net zo goed iets politieks gaan doen. Of op zoek gaan naar een graaibaan in de graaicultuur van een graaibank.
Bij zo’n bank heb ik ooit gewerkt. Ooit in de zin van vroeger, verleden tijd. Als het goed is heb ik daarmee afgerekend. Mijn laatste salarisafrekening van de toen al ABN AMRO dateert uit 1993. Daarvoor was het ABN, toen nog netjes, degelijk en ook keurig gekleed of in het pak gestoken. Daarna werd het voor mij in volgende instanties vooral financieel advies. Je weet wel, advies, dat moest bij dunner wordende provisiespoeling omslaan in verkoop. Zoals bij Scheringa en zijn handlangers. Trawanten kun je ook zeggen, of ondergeschikten. Dat zijn mensen die zich laten onderschikken en dus ondergeschikt aan anderen laten zijn. Waarvan Zalm nu de topman uithangt bij de ABN AMRO, dat lijkt me nou niet echt geschikt of passend. Dat dus.
Dat dus is mij bespaard gebleven. Geen zorgen over huis en hypotheek of auto van de zaak. Zorg voor mezelf vooral, met helpende handen over en weer, meer dan hand- en spandiensten. Die zijn als kruiwagens en dat is als politiek of bancair en vergelijkbare glijniveaus. Dat is dus anders. Mijn vermogen valt en staat niet met het omvallen en in stand houden van banken. Ik ben nagenoeg blut. Dat is niet erg. Eten, drinken, onderdak, niet onder bruggen en zo wel, het wordt zomer. Dat dus.
Dat dus wordt de titel van mijn tweede tekstbundel. De eerste rolt of komt binnenkort van de drukpersen, letterlijk. Mijn eerste roman is er al een jaar. De tweede is in wording, net als een serie kinderboekjes. Op mijn weblog in 16 maanden meer dan 105.000 bezoeken. Het kost tot nu toe meer dan het oplevert. Dat is geen reden om te stoppen met schrijven. Dat is het prijskaartje dat aan schrijven hangt. Dat geeft niet, het vloeit voort, nu letterlijk via vulpeninkt, uit passie. Sommigen noemen dat anders. Het getuigt van iets. Lef.