Lachen is het beste medicijn

Met een scheermesje gaat de vriendelijke dame het tapijt te lijf. De plakkers om het hartfilmpje te maken komen niet door de laag haar heen, weet ze te melden. Ik laat het maar over me heen komen, terwijl een jonge studente een thermometer in mijn oor prikt. Het is dag 1 van de behandeling, en dit zijn nog slechts de voormetingen. Het is een schrale troost dat het met bakken uit de hemel stort. Ik vind het een stuk minder erg opgehokt te zitten als ik toch niet buiten wil zijn.
Dit is de komende weken mijn routine. Opstaan, bloedmonsters prikken, ontbijt, medicatie innemen, lunch, meer metingen, diner en dan vroeg het bed in. Vooral rust houden en niet teveel bewegen.

De arts zegt dat de kans op bijwerkingen klein is, maar dat er altijd een kans bestaat. Het is een experimenteel geneesmiddel, dus het is voor hen ook deels onbekend hoe mijn lichaam zal reageren. Voorheen was mijn gezondheid volledig in orde, anders was ik helaas niet in aanmerking gekomen voor deze behandeling. Negen pillen, een hogere dosering dan normaal. Vooraf is me verteld dat ik de procedure elk moment stop kan zetten, maar daar ben ik principieel op tegen: wie niet waagt, wie niet wint. Het is letterlijk en figuurlijk even slikken, maar dankzij alle metingen kunnen ze meteen bijspringen mocht er iets fout gaan. Ik maak een schampere opmerking over welke tekst ik op mijn grafsteen zou willen, en gelukkig valt de grap niet uit de toon.

Galgenhumor heet het. Op grimmige momenten zoekt de mens zijn toevlucht door alle ernst overboord te gooien. Iedereen die een risicovolle baan heeft kent het fenomeen, en psychologen hebben bewezen dat het daadwerkelijk helpt om makkelijker met zware onderwerpen om te gaan. Ik merk het zelf ook: de risico’s op komische wijze overdrijven werkt voor mij stukken beter dan relativeren wat er allemaal fout kan gaan door de medicatie. Het zijn immers omstandigheden waar ik zelf weinig controle over heb.

De tijd gaat sneller dan ik verwacht had, en aan het einde van de onderzoeksperiode kan ik vrolijk naar huis toe. Als mensen zeggen dat je je studententijd moet gebruiken om te experimenteren, denken ze waarschijnlijk niet aan medicijnproeven, maar het is een goede manier om de wetenschap verder te helpen terwijl je wat zakgeld verdient. Een beetje lef, en niet bang zijn voor naalden, en je vertrekt weer zoals je gekomen bent: een zieke geest in een gezond lichaam.