Het omgekeerde van LEF

“Wat is het omgekeerde van LEF?”, vraagt mijn dochter van 5 met een grote glimlach op haar gezicht. Ze hoopt eigenlijk dat ik het niet weet zodat ze trots blijk kan geven van het antwoord: “FEL!” Haar gezicht straalt. ‘Grappig’, denk ik. Even laat ik mijn gedachten afdwalen, omdat ik automatisch ook aan het omgekeerde in de zin van tegenovergestelde betekenis van het woord LEF moet denken. Is dat laf? of verlegen? Bescheiden?… Aan ‘fel’ zou je in ieder geval niet zo snel denken. Terwijl er wel iets in zit! Want hoe moedig is het om soms je mond te houden terwijl je je overal tegenaan wil bemoeien? Hoe makkelijk is het om een strijd aan te gaan om zo je kwetsbaarheid voor iedereen te verbergen? En hoe lastig is het om je oordelen uit te stellen, zodat je ontvankelijk bent voor nieuwe ideeën, nieuwe ervaringen?
Ik denk aan alle minderheden, en hoeveel felheid zij moeten doorstaan, zowel op straat als in de politiek: Homo’s die worden mishandeld, gelovigen die zijn uitgescholden. En iedereen kan zich een voorstelling maken van het “afwijkende” kindje in de klas, en hoe ze misschien felheid heeft moeten trotseren om toch een plekje te vinden in de groep. Maar ook de in gedachten verzonken voetganger, die oversteekt zonder goed om zich heen te kijken, kan een felle reactie verwachten. En rustig en beheerst “nee” zeggen tegen die vervelende verkoper, en hem vervolgens toch vriendelijk bedanken voor zijn moeite? Een hele opgave.
Ja, ik vind het eigenlijk best van LEF getuigen, als je wat meer controle uitoefent over je algehele arsenaal van aanvals- en verdedigingsmechanismen. En het getuigt van nog meer LEF, als je durft te zien dat achter deze felheid een enorme kwetsbaarheid schuilt. Dus dat die felheid van snelle conclusies en (voor-)oordelen, eigenlijk iets heel puurs en kostbaars beschermt. Een soort naaktheid. Want die mensen die zo met hun mondje klaar staan, of je de deur gewezen hebben voordat je ook maar de kans hebt gekregen om je verhaal te doen, zouden deze mensen zich beseffen dat ze met hun felheid juist datgene beschermen (en afhouden) dat hen – en ons allemaal – met elkaar verbindt?
“Mam?” Mijn dochter staat me ongeduldig aan te kijken. “Wat is het omgekeerde van GOD?” Ik kijk haar peinzend aan.