Het leven dat LEF heet

Het is zondagavond 3 mei rond middernacht, als twee pubers in Geleen besluiten de spoorwegovergang over te gaan als een trein komt aanrijden. De machinist kan de trein niet meer stoppen om de jongens te redden. De gevolgen waren hiervan in de kranten te lezen. Hoe het heeft kunnen gebeuren is onduidelijk. Om deze reden schets ik hier drie aannemelijke scenario’s. Een scooter, in combinatie met gierende hormonen en puberale ego’s zijn sowieso verkeerde ingrediënten om te besluiten vroegtijdig voor de slagbomen te stoppen. Het kan niet anders dat deze waaghalzen bewust ervoor gekozen hadden om niet te stoppen, maar juist er nog even voor langs wilde gaan.

Mijns inziens, een ander begrijpelijk scenario is een situatie waar juist de bijrijder een cruciale rol in speelde. Dat hij in een bepaalde mate op het schuldgevoel van de bestuurder insprak of zijn zin wilde doordrammen. Met suggestieve opmerkingen zoals:”je bent toch geen mietje?” of “alleen homo’s stoppen voor een rood stoplicht” kunnen ervoor gezorgd dat de bestuurder overstag ging en met tegenzin de spoorwegovergang nam.

Toch mist dit scenario een bepaalde logica. Natuurlijk, sociale druk als oorzaak mag ik niet onderschatten, maar waar was de verantwoordelijkheid van de bestuurder zelf? Het zou me niets verbazen als het tegenovergestelde waar is. Dat de bijrijder wilde stoppen voor zowel zijn eigen veiligheid als van zijn vriend en dat deze hem desondanks negeerde en besloot toch door te rijden, om stoer te doen.

Hoe tragisch het ongeval ook is. Het maakt niets uit, want er zijn geen schuldigen hierbij betrokken. Hooguit naïevelingen, omdat achter de zojuist beschreven scenario’s een veel dieper liggende oorzaak ligt, namelijk het tonen van LEF. Nee, ik bedoel geen stoerdoenerij waarmee jongens/mannen via roekeloos of agressief gedrag zichzelf willen bewijzen. Ik heb het over een opstelling waarvoor nog veel meer LEF nodig is. LEF waarbij je gewezen wordt op je eigen sociale verantwoordelijkheid. Dus dat je in staat bent om jouw oerdriften of impulsen te negeren of te beheersen en leert “nee” te accepteren. Van een ander, maar ook van jezelf.

Het vergt heel veel LEF om je je te conformeren aan deze houding, want straks word je nog door de rest van Nederland aangezien voor een loser ook. Toch haal je het maximale uit het leven als je deze vorm van LEF toont, omdat het leven an sich ondergeschikt is aan het tonen van LEF.

Paul Baars
Voorschoten, 17-05-2015
Aantal woorden column: 408