De tram

Wie kent hem niet, de tram. Elke ochtend om de 10 minuten komt het grote ijzeren beest weer voorbij. Door regen en onweer, weer en wind, sneeuw en hagel, hij komt. Niet wanneer je precies je aansluiting wilt halen, en ook niet altijd optijd. Uiteindelijk zit of sta je je er toch weer in. Vaak is de tram dan ook nog eens stampvol, maar je weet jezelf er altijd weer in te proppen. Het rechter incheck paaltje doet het weer eens niet dus wring je jezelf naar de linker.
Dan is de volgende halte in zicht. En je ziet ze, de ogen, wie staat er op? En hoe kom ik er zo snel mogelijk in de buurt? Je mede passagiers beginnen te schuiven, te bewegen en binnenmonds te vloeken. Je hebt geen keus, en je deint op deze vroege ochtend fijn met ze mee.
Wanneer je geluk hebt en je vindt zo’n gelukzalig plekje waar je kan zitten. Wees dan maar klaar voor de volgende ‘’issue’’. Het stoeltje veroveren doe je namelijk niet zomaar. De tiener met de veel te grote rugzak die twee stoeltjes echt nodig blijkt te hebben, omdat zijn benen zeer onstabiel zijn en elk moment kunnen exploderen. Hierdoor is het onmogelijk om zijn tas op schoot te houden.
Daarnaast zijn er ook nog de mensen die vergeten zijn wat hygiëne betekent. De kleren zijn al een week of 2 niet in de was geweest, en de waterfacuur was afgelopen maand te hoog om nu nog te kunnen douchen.
Als laatste , u raad het misschien al, de hoopvolle oma’tjes. Elke maandag en woensdag gaan zij gezellig met de bingo club snelwandelen, en wanneer je ‘’mevrouw of u’’ tegen ze zegt worden ze boos omdat ze naar hun zeggen ‘’nog niet zo oud zijn.’’ Maar zodra ze de tram instappen veranderen zij wonderbaarlijk genoeg in de oudere met de meeste lasten van iedereen. Je probeert nog snel je blik af te wenden en te doen alsof je je krantje leest, maar helaas. Terwijl je inwendig vloekt knik je vriendelijk en sta je op. Weg plaats.
Dan komt de conducteur. Vaak een norse, verveelde of zwaar geirriteerde man of vrouw. De kans bestaat ook dat je het andere uiteinde voor je krijgt. Een veel te vrolijke conducteur die maar al te graag verteld hoe zijn werkdag er uit ziet en wat hij allemaal meemaakt.
Uiteindelijk kom je bij je eindbestemming. Zwaarder vermoeid dan dat je de trem instapte, stap je nu uit. Je steekt een sigaretje op en loopt met de moed in je schoenen naar het werk.