Amarins de Boer
Amarins de Boer Dossier 12 sep 2018
Leestijd: 7 minuten

Marith en Manon hadden de gasten gelokt met ‘n smoes

Trouwen, niet iedereen doet het volgens het boekje. De één stapt op jonge leeftijd in het huwelijksbootje, de ander verrast de familie uit het niets met een bruiloft. Drie stellen met een bijzonder verhaal.

Martijn & Merel

Martijn (22) en Merel (21) Smit uit Gouda stapten acht maanden geleden in het huwelijksbootje. „Zodra mensen horen dat je getrouwd bent, vragen ze meteen waarom.”

Martijn: „We zijn vlak voor kerst getrouwd, dus hadden een echte winterbruiloft. Ik had niet zo’n zin om hartje zomer de hele dag in een warm pak rond te lopen, dus stelde Merel voor om in december te trouwen.”

Merel: „Ik vond het prima, maar moest eerst wel even wennen aan het idee. Ik koppelde onze toekomstige bruiloft altijd aan een festivalbruiloft bij een boomgaard. Maar al snel zag ik dat je ook in de winter een unieke bruiloft kunt organiseren.”

Martijn: „Als ik aan onze dag terugdenk, dan was de kerkdienst het mooiste moment. Je maakt dan echt een belofte aan elkaar.”

Merel: „We zijn allebei christen, dus dat is ook de reden waarom we niet eerst wilden samenwonen.”

Martijn: „Soms krijgen we daar wel vragen over.”

Merel: „Toen we bekendmaakten dat we gingen trouwen, vroegen sommigen of ik zwanger was.”

Marith en Manon hadden de gasten gelokt met 'n smoes
Martijn en Merel stapten acht maand geleden in het huwelijksbootje. Foto: Raisa Zwart Photography

Martijn: „Vrienden of collega’s die niet christen waren, vroegen of ik het wel zeker wist. Natuurlijk, zei ik dan. We waren ruim vijf jaar samen, dus wilden een stap verder.”

Merel: „Eerst dachten we dat onze bruiloft een budgetbruiloft zou worden, want we waren op dat moment allebei nog student. Maar we kwamen er snel achter: als je het mooi en goed wilt doen, hangt daar een prijskaartje aan. Soms sloeg ik wel een beetje door in het perfecte plaatje. Ik doe een grafische opleiding, dus wilde bijvoorbeeld onze trouwkaart zelf maken. Maar daar verdronk ik compleet in. Martijn remde me dan een beetje.”

Martijn: „We hadden veel gespaard voor onze bruiloft, maar daar was na de bruiloft niet veel meer van over. Maar inmiddels werk ik, en Merel hoopt in januari ook klaar te zijn met haar studie, dus dat komt wel goed.”

Merel: „Voordat we gingen trouwen hadden we zoiets van: als we dertig zijn, gaan we wel over kinderen nadenken. We willen eerste carrière maken, en mooie reizen. Maar de dag nadat we getrouwd waren, waren we al babynamen aan het bedenken. Het oergevoel om ouders te worden kwam meteen naar boven.”

Marith & Manon

Marith (37) en Manon (29) Bakx uit Purmerend hebben net hun wittebroodsweken achter de rug. Met een smoes hadden ze hun gasten naar de locatie gelokt. „Het was heerlijk om zonder bemoeienis van anderen alles te kunnen voorbereiden.”

Marith: „Ik wilde nooit trouwen. Ik vond het allemaal maar burgerlijk. Bovendien zag ik alleen maar dramascenario’s voor me. Ruzie tijdens het vrijgezellenfeest, een complete poppenkast tijdens het uitzoeken van ‘de jurk’. Toen dachten we: waarom doen we het niet zoals we het zelf willen en vertellen we niks?”

Manon: „Ik wist eerst niet of we dat wel konden maken tegenover onze ouders. Maar ik zag ook in: het gaat om onze dag.”

Marith: „Mijn zoontje van 9 hebben we het twee weken van te voren wel verteld. Zo had hij genoeg tijd om zich voor te bereiden, maar niet genoeg tijd om zich te verspreken.”

Manon: „Om ervoor te zorgen dat niemand iets door had, hadden we iedereen met een smoes naar de locatie gelokt. Normaal gesproken is Marith altijd van de impulsieve verrassingen, dus nu had ik iedereen wijs gemaakt dat ik een verrassing voor haar had, maar dat ik daar wel ieders hulp bij nodig had. Mensen vroegen wel wat voor verrassing het dan was, maar ik zei dat ik daar niets over kon zeggen.”

Marith en Manon hadden de gasten gelokt met 'n smoes
Marit (links) en Manon hadden een surprise-bruiloft. Foto: Amy Cooks Photography.

Manon: „Het was zo fijn om zonder bemoeienis van anderen alles te kunnen voorbereiden. Geen discussie over de gasten of meningen over kleding, maar precies zoals wij het wilden.”

Marith: „Achteraf hoorden we dat een aantal dachten dat het om huwelijksaanzoek zou gaan.”

Manon: „Toen de mensen aankwamen, werden ze opgevangen door een ceremoniemeester. Vervolgens werden ze in groepjes van zeven personen naar buiten gebracht. Daar stonden wij.”

Marith: „De reacties gingen gepaard met tranen met tuiten. Dat was echt overweldigend. Toen iedereen geland was, hadden we een ceremonie en daarna een lunch. Vervolgens hebben we ons huwelijk goed gevierd met een paar bacootjes.”

Manon: „Inmiddels zijn de wittebroodsweken voorbij en ik moet zeggen, ik vind het getrouwde leven toch een partijtje fijn. Het geeft een gevoel van veiligheid, iemand die altijd naast je staat. En burgerlijk is het juist helemaal niet.”

Marith: „Het is heel fijn om nu te kunnen zeggen: dit is mijn vrouw.”

Manon: „Als we het onze bruiloft over zouden doen, zouden we het precies weer zo doen.”

Anton & Anastasia

Anton (23) en Anastasia (22) van Rijn uit Rotterdam vierden vorige week hun eenjarig trouwjubileum. Anton leerde Anastasia kennen toen hij voor zijn studie een jaar in het Russische Sint-Petersburg studeerde. „Ons doel was om zo snel mogelijk samen te kunnen zijn.”

Anton: „Ik heb nooit de ambitie gehad om jong te trouwen. Maar als het goed zit, zit het goed.”

Anastasia: „We waren anderhalf jaar samen, toen we het gevoel kregen dat we wilden trouwen.”

Anton: „Ik had mijn studie in Sint Petersburg afgerond en woonde inmiddels alweer een half jaar in Nederland. We hadden contact via Facetime, maar daar waren we op een gegeven moment helemaal klaar mee.”

Anastasia: „We hadden twee opties: of Anton kon naar Rusland komen, of ik kon naar Nederland komen. Maar omdat de kwaliteit van leven in Nederland beter is, hebben we voor de laatste optie gekozen.”

Marith en Manon hadden de gasten gelokt met 'n smoes
Foto: Julie Nijkamp Fotografie.

Anton: „Toen moesten we nadenken over hoe we Anastasia naar Nederland konden halen. Ze heeft namelijk een verblijfsvergunning nodig.”

Anastasia: „Ik besloot in Nederland een master te gaan volgen. Een andere optie was dat ik hier een baan zou vinden. Maar dan moet mijn werkgever verklaren dat zij geen geschiktere kandidaat hebben kunnen vinden en daarom voor iemand uit een niet-Europees land hebben gekozen.”

Anton: „Of ik zou een baan met minimaal een jaarcontract moeten hebben, waardoor ik garant kan staan voor haar. Maar die heb ik helaas nog niet kunnen vinden. Ik werk nu nog als freelancer.”

Anastasia: „Veel mensen denken dat we zijn gaan trouwen zodat ik in Nederland kan wonen. Maar die wetgeving bestaat al lang niet meer.”

Anton: „We zijn gaan trouwen omdat we van elkaar houden, maar ik heb er ook voor gekozen uit erkenning tegenover haar familie. Anastasia komt uit Rusland. In dat land is de cultuur dat mensen veel sneller trouwen. Zij kwam naar Nederland, dus ik wilde iets terugdoen. Door mijn jawoord aan haar te geven, laat ik zien dat ik voor haar klaarsta in voor- en tegenspoed.”

Anastasia: „De bruiloft was heel mooi. De ceremonie in het gemeentehuis was met z’n zessen, we hadden de goedkoopste variant en deden het puur omdat het erbij hoort. ’s Avonds hielden we het feest in de tuin van de opa en oma van Anton. Mijn familie was overgevlogen, dat was heel fijn.”

Anton: „Maar of het de mooiste dag van m’n leven was? Nee. Ik heb het heel erg naar mijn zin gehad die dag, maar trouwen is ook wel erg stressvol.”

Anastasia: „Het is meer een bevestiging. Wij gaan het leven samen aan.”

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.