Mirthe Diemel Lifestyle 7 jun 2024, 19:35

Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Ik smokkelde per ongeluk een joint mee in het vliegtuig’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Willem (26), die opbiecht dat hij per ongeluk een joint meenam in het vliegtuig.

„Ik loop er niet te koop mee, dat ik geregeld een jointje rook. Hoewel Nederland vrij tolerant is, heerst er op softdrugs toch een beetje een taboe. Terwijl ik dan weer helemaal niet rook of drink; en dat zijn nou niet bepaald goede gewoontes, maar ze worden wél geaccepteerd. Zelf ontspan ik echt even van een jointje na een lange werkdag. Wat voor de één yoga is, is voor mij een joint. Niet elke dag hoor, drie keer per week is wel zo’n beetje het maximum.

Ook op vakantie genieten

Maar goed, toen ik laatst op vakantie ging, wilde ik daar ook van mijn jointje kunnen genieten. Alleen is natuurlijk niet elk land zo tolerant als het om drugs gaat, zelfs al is het in mijn ogen zoiets onschuldigs als wiet. Meestal gaan mijn vriendin en ik met de auto op vakantie, dus dan hoeven we ons niet echt druk te maken om controles of douane-achtige toestanden.

De afgelopen keer had mijn vriendin echter bedacht dat ze toch wel graag op vliegvakantie wilde. Beetje zonnen, zwemmen in de zee, strand, niet te veel poespas. Ik vond het prima, maar dan wilde ik wel naar Malta. Daar is wietgebruik sinds een paar jaar gelegaliseerd, dus dan kon ik het daar gewoon kopen. Zelf meenemen mag niet, want je komt de douane niet door. Nou ja, prima, ik had al wat lokale adresjes uitgezocht waar ik wat kon scoren.

Opgebiecht: verdwaalde joint in tas

Vorige maand gingen we dan, bepakt en bezakt het vliegtuig in. Het was een paar uur vliegen, maar zonder al te veel luxe, dus ik had mijn iPad meegenomen met mijn favoriete serie erop. Terwijl ik dat ding uit mijn rugzak wilde vissen, voelde ik opeens iets in het zijvakje van diezelfde tas. Het was zo’n dubbelwandig vakje, waar je normaal gesproken niet snel in kijkt.

Ik toverde het tevoorschijn en schrok me wezenloos; het bleek het een verdwaalde joint te zijn. Die zat er nog in van een festivalletje dat ik eerder die maand had bezocht, maar blijkbaar niet had gerookt. Mijn vriendin keek me met grote ogen aan en siste dat ik dat ding weg moest doen.

Het bizarre is: bij de douane werd mijn tas er wél uitgevist en zelfs doorzocht. Wat ze vonden? Een banaan, die ik weg moest gooien. ‘Dit mag niet mee het vliegtuig in, meneer’, kreeg ik te horen voordat de douanier hem in de kliko gooide. Het was maar goed dat ik op dat moment niet wist dat die joint erin zat, want dan had ik daar een stuk zenuwachtiger gestaan en hadden ze zéker onraad geroken.

Enkeltje cel

Maar goed, ik zat dus nog steeds met die joint in mijn tas. O, wat vond ik het zonde om dat ding weg te gooien. Maar ik heb hem toch in de wc van het vliegtuig gegooid en ergens boven Frankrijk is ie ter aarde gestort toen ik doortrok – geen idee of dat echt zo is hoor, maar ik was er in elk geval vanaf. Ik wilde het risico niet lopen dat ik alsnog bij de douane in Malta eruit werd gepikt – dan had ik het ter plekke moeten opbiechten en was de situatie misschien heel anders afgelopen.

De vakantie was overigens top, ik had inderdaad een prima adresje waar ik wat jointjes kon scoren. Maar de volgende keer kijk ik wel twee keer uit voor ik mijn tas inpak – het kan zomaar in een enkeltje cel eindigen als je niet uitkijkt.”

Meer edities van Opgebiecht lees je hier.

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Opgebiecht: ‘Ik nodig het zoontje van mijn vriendin expres niet uit voor mijn dochters verjaardag’

Opgebiecht: ‘Ik laat mijn baby soms alleen thuis’

Reacties