Lisanne van Marrewijk Openbaar vervoer 29 apr 2025, 16:28

Leestijd: 8 minuten

Renny (57) is hoofdconducteur en deelt treinverhalen: ‘Mijn boodschap is simpel: heb aandacht voor elkaar’

Renny van der Galien had zich nooit voorgesteld dat ze op haar 57ste ineens tienduizenden volgers zou hebben op social media. Toch is dat precies wat er gebeurt nu ze schrijft over haar werk als hoofdconducteur bij NS. Geen posts over vertragingen of boetes, maar kleine, menselijke momenten in de trein.

Verhalen die laten zien dat we, ondanks alle koptelefoons, schermen en haastige levens, niet moeten vergeten dat juist dat echte contact zo belangrijk is. „Mijn boodschap is simpel: heb aandacht voor elkaar”, zegt ze. En dat doet ze.

Renny wilde weer in contact staan met mensen

Het is pas drie jaar geleden dat Van der Galien haar carrière omgooide en besloot de trein in te gaan. Ze werkte in de bank- en verzekeringswereld, maar liep daar uiteindelijk tegen een muur op: „Alles werd digitaal en toen ik ook niet meer de hort op hoefde om een fysieke handtekening te krijgen, vond ik het niet leuk meer”, vertelt ze. „Het contact met klanten verdween en ik miste de gesprekken die ik had.” 

Ze ging op zoek naar een baan waar ze weer energie van kreeg, met meer fysiek contact met anderen. Het onderwijs kwam voorbij – dat wilde ze immers als kind al – en ook over ouderenzorg dacht ze na, maar ze liep tegen praktische hobbels aan, zoals langdurige studies. Tot haar man, die ook een carrièreswitch had gemaakt en als buschauffeur werkte, zei: ‘Is conducteur niet iets voor jou?’

Handhaven en boetes

Van der Galien was niet meteen overtuigd. „Ik wil helemaal niet streng zijn, de boel handhaven en boetes uitdelen, dacht ik. Dat is alles wat ik niet ben.” Toch overtuigde haar man haar en liep ze een keer mee met een conducteur. 

Van der Galien: „Ik zag dat het werk veel meer inhield. Op het perron kreeg ik al de eerste vragen, zoals: ‘Is dit de trein naar Amsterdam?’ Dat contact was precies wat ik miste.”

Renny: gewoon een beetje nieuwsgierig

Op haar 54ste begon Renny bij NS. Ze noemt zichzelf lachend ‘blond en naïef’. „Ik wist niet eens het verschil tussen een sprinter en een intercity.” Ze begon een dagboek waarin ze alles opschreef wat ze leerde. 

Die verwondering besloot ze te delen op LinkedIn. „Als ik niet wist wat het pijltje op het perronbord betekende, wisten mijn contacten op LinkedIn (toen nog zo’n 450 mensen in de bank- en verzekeringswereld) dat vast ook niet. Dus ik zette het erop.” 

Er volgden reacties, ook van haar collega’s bij NS: ‘Ik werk al jaren bij NS, maar ik weet dit niet eens!’ En dus bleef ze posten. „Ik was gewoon nieuwsgierig.”

Je telefoon vergeten en andere menselijke dingen

Het eerste treinverhaal dat Van der Galien deelde ging over een jongen die zijn telefoon in de trein had laten liggen. „Hij kwam naar me toe en ik zei dat hij 40 seconden had voordat de trein moest vertrekken. Hij rende de trein in en even later hoorde ik hem juichen; hij had ‘m gevonden. Hij stormt naar me toe en geeft me een knuffel. Het was net na corona, dus hij zei: dat mag zeker niet? Waarop ik zei: jij wel hoor. We gingen uit elkaar, hij blij en ik met een grijns op mijn gezicht want hij was blij én de trein kon gewoon op tijd verder.”

Het verhaal leverde haar na een dag honderd nieuwe volgers op. „Het was nooit mijn intentie om veel volgers te krijgen, maar toen besefte ik me wel: mensen verlangen naar positiviteit, menselijke verhalen en het leven in de trein.”

Renny nu de bekendste conducteur op social media

Soms ontploft een post, zoals die over een jongen in de trein die lag te slapen. De post kreeg een miljoen views, 20.000 likes en duizenden reacties. Maar dat is niet per se waar Van der Galien op zat te wachten: „Ik werk 36 uur in de trein en dit werd me te veel. Ik wilde conducteur zijn, niet de hele tijd achter social media zitten. Ik klopte aan bij NS voor hulp en ze gaven me advies: ik hoefde niet overal op te reageren. Dat gaf rust, daarna kon ik er weer van genieten.”

Het was en is soms overweldigend, maar ze weet inmiddels dat wat ze doet uniek is. „Ik dacht dat dit normaal was, want meer collega’s posten weleens wat. Maar ik ben inmiddels de grootste van NS op social media.”

‘Ieder mens heeft aandacht nodig’

Niet dat het haar daar om te doen is. „Mijn boodschap is en blijft: heb aandacht voor elkaar en kijk naar elkaar om. Ik vind het bijzonder dat mijn posts daaraan bijdragen.”

Van der Galien ziet in de trein hoe erg iedereen in zijn eigen bubbel zit, verscholen achter een scherm en onder een koptelefoon. „Als ik de coupé binnenkom, groet en mensen naar hun vervoersbewijs vraag, zien of horen veel mensen dat niet. Dan schrikken ze als ik naast ze sta”, vertelt ze.

We zijn zo met onszelf bezig, dat we vergeten naar anderen om te kijken, meent de hoofdconducteur. „Ik zie hoeveel toegevoegde waarde die aandacht heeft en wat de vrolijkheid die ik in de trein meeneem met mensen doet. Dat maakt mijn werk zo waardevol.”

Hoe ga je het gesprek aan?

Je hoeft als conducteur natuurlijk niet het gesprek met reizigers aan te gaan. Waarom Van der Galien dat wel doet? „Ik wilde meer menselijk contact, los van het lopen van de serviceronde en de kaartjescontrole. Je kan je daarna terugtrekken, maar ik ga nogmaals de trein door om het gesprek aan te gaan.”

Met een simpele vraag of opmerking opent ze het gesprek. „De ene keer gaat het over een kledingstuk dat ik leuk vind, de andere keer over een bos bloemen die iemand met zich meedraagt”, vertelt ze. „Dan ontstaat er vanzelf een gesprek.”

Zo bleek de vrouw met de bos bloemen net te zijn ontslagen en de bloemen van haar baas te hebben gehad. „Ze moest haar leaseauto inleveren en zat daarom in de trein terug naar huis. Vervolgens vertelt ze dat ze deze stap al jaren wilde maken, maar het niet durfde. Nu ging ze doen wat ze echt graag wilde: een opleiding tot tandartsassistent volgen.”

‘Vraag zoals een kind dat zou doen’

Dat zijn de verhalen die haar hart sneller laten kloppen. De verhalen die laten zien dat we allemaal mens zijn en niet alleen naar de buitenkant moeten kijken. „Ik zeg vaak: kijk wie erachter zit. Wees open, kinderlijk nieuwsgierig en gebruik humor. Daarmee kom je een stuk verder.”

Wat ze ook doet, is de coupé inlopen en roepen: ‘Goedemorgen allemaal, ik kom voor je vervoersbewijs, maar ik heb ook tijd voor een praatje of een klacht.’ „Daardoor komen gesprekken ineens op gang. Ik krijg soms een klacht, maar vaak is het een praatje.”

Daarnaast roept ze geregeld door de intercom om eens te kijken wie er eigenlijk naast je op de treinstoel zit. „Als ik vervolgens mijn ronde door de coupe maak, hebben mensen dan een leuk gesprek gehad aan de hand van mijn omroep. Dat werkt heel goed,” vertelt de hoofdconducteur.

Iets kleins is voor Renny al voldoende

Een glimlach, een bemoedigend knikje of een simpele ‘goedemorgen’ kan volgens de conducteur al veel doen. „Een fijne blik naar elkaar is al goed. Het heeft zoveel voordelen als je laat merken dat je elkaar even ziet. Dat hoeft niets groot te zijn, zolang je maar laat blijken dat je er voor elkaar bent.”

Of ze er ook weleens geen zin in heeft? Jazeker, verzekert Van der Galien ons. „Dan doe ik rustiger aan, ben ik minder open en houd ik de energie bij mezelf. Maar over het algemeen ben ik positief ingesteld en sta ik juist open voor een praatje.”

Bovendien is het contact altijd tweezijdig. „Ik geef aandacht, maar ik krijg ook aandacht terug. Ook op social media. Dat is weer fijn voor mij, want ieder mens heeft aandacht nodig.”

Kijk eens weg van je scherm

Een van de verhalen die haar het meeste bijstaat? Dat gaat over een jongen die geen social media meer heeft. „Ik kwam met hem in gesprek omdat ik zei: ‘Wat vind ik het fijn dat je lekker naar buiten kijkt.’ 

Hij vertelde dat hij geen social media meer had, omdat hij verslaafd was geraakt. Hij werd onzeker door wat hij op al die platformen zag en zag het leven niet meer zitten. Zijn ouders hielpen hem om van social media af te gaan en nu zat hij weer lekker in zijn vel. Ik vroeg of ik erover mocht delen en dat wilde hij juist; ook om te laten zien wat de gevolgen kunnen zijn.” 

Laten we er samen iets moois van maken

Dat is volgens de hoofdconducteur wat haar werk betekenis geeft. Renny: „In de trein kom ik mensen tegen uit heel Nederland, ik zie alle culturen en alle verschillen en ik denk dat het belangrijk is dat we daar begrip voor hebben. We zijn niet allemaal geboren in dezelfde stad, land of cultuur, maar we hebben het wel met elkaar te doen. Laten we er samen iets moois van maken, in plaats van ieder op zijn eigen eilandje.”

Wil je meer hartverwarmende treinverhalen lezen? Volg Renny op LinkedIn of op Instagram. Zit je niet op social media? Geen zorgen, Renny werkt momenteel ook aan een boek over haar ontmoetingen in de trein als hoofdconducteur.

Drama met de trein? Om deze redenen kun je je geld bij de NS terugvragen

Dit zijn de beste en slechtste treinstations van Nederland

Reacties